ΒΕΤΟΥΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ "Νοητική Παραπληγία"

• 

  
  

  Ακούμπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι Μήπως και γλιτώσει την απάτη σου Μα η κούραση΄δεν άφηνε ελπίδες

  Η φλυαρία του μυαλού μου Στοιχειωμένη από τα λόγια σου Κόμπος σιδερένιος στο κορμί

  Το πρόσωπό μου από μέσα στάζει αίμα Ένας νούς αδέσποτος, κουρέλι

  Έγινε το κάθετί δικό μου Δικό σου Κτητικό Να με κοιτά παράταιρο Καθώς αργοπεθαίνω

  μ*β