Από Τελεία σε Τελεία
Κάθε Εμπειρία,
στο μεσοδιάστημα,
μια Φρούδα Στιγμή
για την Αυταπάτη
μια Ανάγκη που Τάϊζε
τους Λύκους σου
αυτούς που ξεγελούσαν
τόσα χρόνια
το εφηβικό σου μυαλό
Έρμαιο,
έτσι θα σε αποκαλώ,
σταμάτησα ν' αναρωτιέμαι πια
μ' αυτό το αόρατο λουρί στο λαιμό σου
πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις
σταμάτησα πια ν' αναρωτιέμαι
πως συντρίφτηκες
μετωπικά
με τη Μελαγχολία
τώρα ξέρω
η καταθλιπτική σου Υπερένταση
σ' έπλασε άμοιρο
κι αν αρωματιζόσουν στους καθρέφτες
ήταν κι αυτοί
έρμαια είδωλα
της πλήξης σου...
σ' έκαναν
σήμερα
μια σκονισμένη
ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου