ΥΦΑΝΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ "Θύμησες!!!"

Πίνακας La memoire - Rene Magritte

Ευμενίδες του πριν, κρίματα του τώρα, πειρασμοί του μετά,
εράσμιες Νύμφες του χθες, εύφωνες Νεράιδες του σήμερα,

πιστές συμπαραστάτριες του αύριο

σε νέες προσδοκίες και νέες απελπισίες,

συμπορεύτριες ακάματες σε οάσεις χαράς

και ερήμους άκαρπων λαθών.

Δωρεές πολύτιμες του άνεμου Χρόνου, περιούσιες αποσκευές,

πειστήρια ύπαρξης, χρώματα, αρώματα και γεύσεις ζωής,

ανεκτίμητα αποτυπώματα ανoξείδωτων στιγμών

σε λαμπερούς καθρέφτες, ιδρωκοπημένα λάφυρα,

κρύσταλλοι ευτυχίας, πυρωμένα δάκρυα, αιμάτινες κηλίδες,

αόρατες πληγές, επαχθή τρόπαια, λάβαρα και όπλα,

ωχρά αγάλματα, ενεργά ηφαίστεια, φερώνυμοι σταυρωτές,

τηλαυγείς φάροι σε δυσθεώρητους ορίζοντες,

ολοφώτεινα ποτάμια απύθμενης συρροής

στον κυκεώνα της παλινδρόμησης μεταξύ ενεστώτα και αόριστου,

ξεβρασμένα τεκμήρια που λικνίστηκαν σε βουρκωμένο κύμα.

Ισόβια φυλακισμένες, αλυσόδετες στο κρυφό αμπάρι

μυστηρίων, αινιγμάτων, μυστικών, νοημάτων και θαυμάτων,

κουρνιασμένες σε γωνιές σκοτεινές 

να παίζουν με στιλπνά και αιχμηρά ερωτηματικά,

να κομματιάζουν τις σάρκες των ωρών

αδυνατώντας να ανακουφίσουν τον διχασμό της μέρας,

ριζωμένες στα έγκατα του νου με βλέμμα παρακλητικό

να ψάχνουν ψηλά κλαδιά στο δάσος των αιώνιων εκπλήξεων,

-της ατίμητης ζωής μας,- να θρέφουν θλίψεις,

πειθαναγκασμούς, αυταπάτες, καρπούς αυτογνωσίας

φρουροί φόβων, διλημμάτων, αναστολών, εμμονών και ελπίδων,

να πιθανολογούν, να δείχνουν διττές όψεις,

απορφανισμένες σιωπές μέσα στις λέξεις

σαν άστρα αλαργινά στον γαλήνιο χωρόχρονο,

την μονωδία της απουσίας στην παρουσία,

να σκίζουν τις ραφές των εφησυχασμένων αισθήσεων,

να θάλπουν το χαύνο παρόν, ν' ανοίγουν αυγινούς φεγγίτες

για να φωτίσουν τα σκοτάδια

που αγγίζουν τη ψυχή κάθε που ξημερώνει,

να στεριώνουν τολμηρά βήματα σε ανεμόσκαλες ονείρων,

να αφηνιάζουν στην απειλή της ακυρωσιμότητας,

να βγάζουν καπνούς σαν αλογίσια χνώτα σε βαρύ χειμώνα,

να φυσούν περιπαθείς παροτρύνσεις με κοραλλένια χείλια,

να δαμάζουν έφιππες παρορμήσεις με δίχτυα σύνεσης

να στέργουν πληκτικές προσορμίσεις,

ετερόνομες αρνήσεις, βαθύρριζες αναβολές,

να γνέφουν υπαινικτικά με κίτρινο χαμόγελο

να διασαλπίζουν τεχνάσματα

με φωνή που τρίζει σαν σκουριασμένη πόρτα,

να παρηγορούν την ανείπωτη μελαγχολία του ανεκπλήρωτου,

προσανάμματα της μνήμης να γίνονται,

να σπαρταρούν στις απαιτήσεις της μυχιότητας,

να ριγούν με φθόγγους υγρούς,

να στροβιλίζονται με πόδια γυμνά σε φυλλώματα αναμμένα.

Κι όταν ανεπιστρεπτί υποκύπτουν στον πειρασμό της νοσταλγίας,

να σπαθίζουν νιόφερτες, διψαλέες επιθυμίες, καλλίγραμμες στιγμές,

να καταδικάζουν παρόν και μέλλον στην πιο βαριά ποινή:

Νεκρολαγνεία στο μαυσωλείο των αβίωτων μνημών!!!