Η έκβαση της πτώσης σου από το γκρεμό
Δε σου εξασφαλίζει
Το άδειασμα των Ερινύων
Ο κόκκινος θόρυβος της πέτρας
Δεν είναι απόλυτα οι έκπτωτες αμαρτίες
που βουτάνε στον αέρα της άπειρης σκέψης σου
Σώμα από χώμα και νερό είσαι
θα σπάσεις καθώς ο ήχος
θα εμπαίζει τη βλακώδη απόφασή σου
Προσκόλληση παρασιτική
Κομβικό σημείο παραίτησης
μιας ζωής γραμμένης σε χρόνο παρελθοντικό
Σε τραβάω φωνάζοντας απεγνωσμένα
πως πνίγεσαι έξω από θάλασσες
πως ήρθε η στιγμή να αναδυθείς απ’τη βουτιά σου
Με Οξυγόνο ατόφιο χωρίς μάσκα
Με δίχως περιστασιακά φιλιά ζωήςΜόνο μ’αυτό το Οξυγόνο που ανήκει στην ύπαρξή σου
Αρκεί,
Εμπιστεύσου με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου