Υπέροχες φωτογραφίες από την καλοκαιρινή Ελλάδα,του αγαπημένου φίλου Οδυσσέα σχολιασμένες από τον ίδιο -με το δικό του μοναδικό τρόπο ..... |
| Το πουλί που ξαπόστασε για το μεγάλο ταξίδι..... |
 |
Πρωϊνές καχυποψίες.....
|
 |
Σε μιά
θάλασσα ανοιχτή και ανέλεη
μαδά η επιτυχία...Οδ. Ελύτης |
 |
| "Κομμάτια θάλασσες εδώ - κομμάτια θάλασσες πιo πέρα.." Οδ. Ελύτης |
 |
"Ποίηση είναι ο παφλασμός των συναισθημάτων μας στο ακρογιάλι της
καρδιάς μας"
|
 |
Να πιη κανείς τη θάλασσα,
του ωκεανού το κύμα·
όλη την πίκρα του γιαλού, του πέλαγου την άρμη· Α. Παπαδιαμάντης  Πέτρα ταμένη στο υγρό στοιχείο Πιο πέρα απ' τα νησιά Πιο χαμηλά απ' το κύμα Ο. Ελύτης  "Στό βυθό της μουσικής συνταξιδεύουμε..." Οδ. Ελύτης   που εχάσαμε το θείο ναυάγιο για πάντα.  Ταξιδευτής, ηύρα σ' ακύμαντα πελάγη την Καλυψώ, και την πεντάμορφη Ελένη, και πήγα και με πότισαν οι Λωτοφάγοι τη λησμονιά των όλων τη μακαρισμένη. Κ. Παλαμάς 
Στη λειτουργία των δυσκολότερων ονείρων
μια σίγουρη παλινόρθωση!Οδ. Ελύτης  Σὲ σωστὴ ὥρα νυχτώνει." Κική Δημουλά (Πέρασα) 
κάτι τι σου είπε ο Σεπτέμβρης
κι έγινε η μορφή σου τζάμι θολό, που πίσω του μπορεί κανείς ανενόχλητα μήνες απρόοπτους να περάσει... Κική Δημουλά  "Όπου και να γυρίσει θαμπώνεται από το φλογοβόλο πρόσωπο της εγκάρδιας (σημερινής) ανατολής."Οδ. Ελύτης |
 |
Τίποτα τίποτα δεν πήε
χαμένο
Απόψε βράδυ Αυγούστου οχτώ Οδ. Ελύτης 
Αυτό που φεύγει κουβαλάει στο βλέμμα του τον θάνατο αυτού που υπήρξε... Στ. Σταυρόπουλος
Οι όμορφες ξεπροβάλανε με δέρμα φεγγαριού
για να χορέψουνε στο μεσονύχτιο αλώνι...
Οδ. Ελύτης |
 |
Και πες
εμείς οι ασύμμετροι πως είμαστε
τ αχνάρια που άφησαν - και που ακολούθησες - η άγρια μέλισσα κι ο αμνός ο πενθοφόρος. Οδυσ. Ελύτης |
 | ||||||
Στο πάνου κάστρο
του νησιού
στοιχειώσαν οι φραγκοσυκιές και τα σπερδούκλια" Γ. Ρίτσος  Όπως (καθώς απαρχής της ζωής μου), εβάδιζα πάνω σε χαλίκια κι αγκάθια, πότε μ’ έναν ιβίσκο στ’ αυτί μου και πότε με ένα κρίνο στο χέρι μου, είχα την αίσθηση πως με φωτογράφιζαν άγγελοι. Νικ. Βρεττάκος  Της μέρας Ήλιος - Οδ. Ελύτης 
Το
σταφύλι αυτό που δίψασε η ψυχή
γεμισμένη απτόητο άνεμο.
Η θητεία του καλοκαιριού
στα πεύκα και στα κύματα.
Ένας έρωτας μεγάλος και γλαυκός,
με γυμνές ώρες που κρατάν στα
δάχτυλα την ύπαρξη.
Κυματιστή, ξεφυλλισμένη, ελεύθερη, σαν φως στα πλατιά ενδόμυχα δωμάτια. Ο. Ελύτης  Κόκκινα χείλη φίλησα.... 
Παλεμένο στ' άγρια το
πυργί των δώδεκα μηνών γυρνούσε
στους καιρούς κόντρα κι ακουγες τα εύ των δέντρων να ευστοχούν. Περαστικός ένας μικρός Ιούλιος μοίραζε τους Νόμους: ο καθείς και η λυγαριά του διαλαλούσε. Οδυσ. Ελύτης
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου