Όπως και να το κάνεις η ζωή είναι μικρή.
Τους είπα ελάτε όλοι μικροί και μεγάλοι
να υψώσουμε μια Ελλάδα μάνα,
ελάτε στ΄ουρανού τα παράθυρα,
στο χρυσαυγές,την ανατέλλουσα πάλη
με την αθωότητα μιας άνοιξης
ν΄αντισταθούμε στην πτώση της.
Εγώ ερωτεύτηκα ένα φεγγάρι,
ερωτεύτηκα έναν ήλιο
κι ένα τραγούδι που στάζει χειμώνες,
αχ να μπορούσα
να γίνω πουλί να πετάξω στους αιθέρες.
Ποιος τολμά πείτε μου τον παλμό της ζωής
να εξυψώσουμε;
Εκεί να λήξει το ταξίδι μας σαν μικρές
πυγολαμπίδες,
όπου συγχέονται τα όνειρα
να ατενίσουμε τη ματαιότητα
κι ας χάσουμε την αιωνιότητα.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου