ΑΡΙΑΔΝΗ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ " ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ "

 

ΑΓΙΣ – ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ

Τα μαλλιά της λέγαν ποιήματα
Ο Ευρώτας σιωπούσε
Τη λατρέψαμε
Ετσι απλά.
Γυναίκα…
Οράματα…
Ανατροπές
Η δύναμη του φωτός
(«Πώς προδόθηκα ικέτης»)
Το έρεβος του ξίφους
(«Μονόδρομος, Αγιάτιδα»).
Συντριβήκαμε.
Δεν μας κρατούσε το χέρι
Τις καρδιές μας φούντωνε
Για κείνους
Για όλους
Σχισμές της ιστορίας
Προδρομικές αυταπάτες.
Αριάδνη Πορφυρίου, 30 Αυγούστου 2017 

ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ

Πάντα κλειστή η καρδιά
Ηλιαχτίδες αγάπης τσακίζονταν πάνω της
Ούτε χαραμάδα.
Στοχαστικός
Αγέλαστος
Αδιάφθορος.
Τιτάνιος.
Δύσβατα μονοπάτια οι ψυχές των ανθρώπων.
Θεριό όμως μέσα σου
Και πάλευες
Μονάχος
Γη δεν πατιόταν από σένα
Μόνο βράχηκε
Απ το αίμα που χυσες
Των άλλων
Και το δικό σου.
Κομμένα κεφάλια
Κορμιά χωρίς ρίγος.
Βαδίζω στην Place de la concorde
Ψηλαφώ αυτά που ατένιζες.
«Ο οίκτος είναι προδοσία».
Γονατιζω, Μαξιμιλιανέ.
Τυφλώνει το σκοτάδι σου
Πόνος αδιάκοπος….
Βουίζει μέσα μου πως
Αν ήθελες τα εύκολα
Το Πάνθεον  θα στεργε τη στάχτη σου.
Αριάδνη Πορφυρίου 28 Ιουλίου 2017 

ΖΑΠΑΤΑ

«Γη και Ελευθερία»
Η γη που καρπίζει, τι άλλο;
Τα γέλια των παιδιών
Κάτω απ’ την ασπίδα του καλαμποκιού
Που χει γεύση λευτεριάς.
Αλλιώς Αγιάλα.
Στο Μεξικό ο ήλιος πετρώνει
Παγώνει.
Οι κάκτοι στα βράχια θα βγάλουν κι άλλα αγκάθια.
Τα όπλα θα σιγήσουν
Μόνον όταν τα αγκάθια γίνουν
Μυριάδες.
Το έρεβος δεν θα νικήσει.
Τους επαναστάτες τους τρέμουν, Εμιλιάνο.
Δεν έφυγες γαλήνια…όχι…..
Πειράζει;
Αριάδνη Πορφυρίου 

ΤΡΟΤΣΚΙ

«Με τι πληρώνεις μια επανάσταση?
Με τη ζωή των παιδιών σου?
Αδιαφόρησα για όλα.
Χειμερινά ανάκτορα
Ανώτατο Σοβιέτ
Κόκκινο τρένο.
Ο πλανήτης χωρίς διαβατήριο.
Σε τέλειωσα με να χτύπημα αξίνας
Αυτό αξίζει στους προδότες.
Γι αυτό με στείλαν
«Στο κόκκινο λιοντάρι να πας.
Να πάψει να βρυχάται.»
Το αίμα πάντα κυλάει, Λέων.
Ραμόν με λένε
Με πήρες μαζί σου στην ιστορία
Εμένα τον ασήμαντο…..»

«Ναι, Ραμόν….
Μίλα….
Ποιος σε στειλε?
Δεν μιλας?
Η αξίνα….η αξίνα…..
Θα φύγω
Ξέροντας
Τη δικαίωση που θα ρθει…..»
Αριάδνη Πορφυριου 8 Ιουλίου 2017. 

ΝΤΟΥΡΡΟΥΤΙ

Η επανάσταση πάντα παίρνει εκδίκηση….
Ο προπάππος στους ανεμόμυλους
Το εγγόνι στη φωτιά.
Βία, τσεκούρι, φυλακές.
Σαραγόσα λιόγερμα
Μαδρίτη απομεσήμερο.
Το φως του αγώνα
Στο απόγειο ή γερτό
Σε σκίασε
Σε αυλάκωσε.
Κοφτερή αιχμή εκδίκησης.
Ένα ζευγάρι κιάλια
Δυο πιστόλια
Γυαλιά ηλίου
Όλο το βιος.
Α, και μια αλλαξιά εσώρουχα.
Ο Μπακούνιν μειδιά.
Μπουαναβεντούρα, ας τους να λένε.
Ποτέ δε θα σαι ακίνδυνος.
Αριάδνη Πορφυρίου, 25 Ιουνίου 2017 

ΕΡΝΕΣΤΟ

La patria americana.
Προτίμησα τα όπλα
Παρά την άσπρη μπλούζα.
Έβλεπα πάντα πίσω απ τις γραμμές
Πίσω απ τους ανθρώπους
Τον θολό ορίζοντα.
Σύμβολο; Καλό κι αυτό.
Γελάνε πού και πού
Κι οι βλοσυροί επαναστάτες.
Θα πεθάνω guerillero.
Κάποιος προδότης, ναι, ξέρω.
Ιούδας ή Ρεζίς.
Φιντέλ, τους συντρόφους μου……
Ρεζίς, δε θα γλυτώσεις.
Να το ξέρεις.
Κάποιος θα πει
Πόσο Εφιάλτης έγινες.
Αριάδνη Πορφυρίου, 12 Ιουλίου 2017 

ΑΓΙΕΝΤΕ

Ο κρότος απ’ τις κατσαρόλες
Λικνιζόταν στους δρόμους.
Uncle Sam does the best he can
Μέσα σου ήξερες….
«Ahora el cobre es chileno»
Όχι, δεν ήταν θανάτου διαβατήριο
Όπως λένε οι εχθροί.
Ηταν ζωής συμβόλαιο.
Τελείωσες με τ’ όπλο
Στο χέρι
Κι η ζήση στην Χιλή ευώδιασε
Παρά το αίμα στους δρομους
Και τους ανθρώπους
Τους χτισμένους
Στον τοίχο.
Με τ όπλο στο χέρι, Πρόεδρε…
Δεν ξέρω αν γεννιούνται οι ήρωες
Ή η ιστορία παρασέρνει.
Ξέρω όμως το φευγιό
Την ανάσα σου
Το θρίαμβο πάνω στο σιδερένιο
τέρας.
Αριάδνη Πορφυρίου, 3 Αυγούστου 2017 

ΒΑΡΝΑΛΗΣ

«Δεν ήμουν επαναστάτης, Αριάδνη…
Καλαμαράς ήμουν…»

«Μπαρμπα-Κώστα είχες ρομφαία
Στην Πλάκα τη Μοσχα τον Αη Στράτη
Πάνω στο χαρτί
Μέσα στο ποτήρι
Λιτό τραγούδι
Ανατριχίλα
Ραπίσματα
Ήξερες να σωπαίνεις
Να μαστιγώνεις
Να ερωτεύεσαι.
Σε χλεύασαν
Σε λάτρεψαν.
Ζωντάνια…..ζωντάνια…..
Μεθύσι.
Αν η ποίηση είναι μελέτη θανάτου
Η επανάσταση είναι έρωτας ζωής»
Αριάδνη Πορφυρίου 21 Ιουλίου 2017