ΜΑΝΤΛΙΝ Α. '' ΑΝΑΝΟΓΙΕΜΑΙ ''

Συχνά πυκνά,τακτικά θα έλεγα, απογυρεύω την εποχή που'μασταν παιδιά.Κείνες τις τοτινές εποχές που αν και είχαμε λιγότερα παιχνίδια απ' ό,τι σήμερα, εμείς παίζαμε κουτσό,κρυφτό,εφτάπετρο,μήλα κι ό,τι άλλο που με τις γόνιμες ιδέες μας εξευρίσκαμε με τα παιδιά της γειτονιάς. Τότε που οι λέξεις κι οι χειραψίες άξιζαν πολύ περισσότερο από τα σημερινά ηλεκτρονικά μηνύματα,τότε,που παρότι δεν είχαμε πράγματα αξίας ήμασταν πλούσιοι σε αξίες και συναισθήματα...που ενώ δεν είχαμε τις ανέσεις της υποτιθέμενης σύγχρονης ζωής, είχαμε γαλήνη στη ψυχή,φιλότιμο,τρυφερότητα και νοιάξιμο για τον διπλανό μας. Α.! Είχαμε κι όνειρα για το μέλλον!! Με πόση χαρά περιμέναμε το Σαββατόβραδο κουλουριασμένοι στον καναπέ να χαζέψουμε στην ασπρόμαυρη τηλεόραση την καθιερωμένη ''ελληνική ταινία''...και τις Κυριακές...τα αθλητικά με τον Διακογιάννη (η χαρά του μπαμπά μου) κι η μελαγχολία η δικιά μου και του αδελφού μου,που το σήμα αυτής της εκπομπής νοηματοδοτούσε την μελαγχολία του Κυριακάτικου δειλινού αφού το ξημέρωμα της Δευτέρας, μας φάνταζε ταυτόσημο με τις υποχρεώσεις του σχολείου. 

Μπορεί η τηλεόρασή μας να'ταν ασπρόμαυρη..η Ζωή μας όμως είχε το Χρώμα της Ελπίδας,της Αγάπης,της Αισιοδοξίας.Δεν παγίδευε την Αλήθεια μας,η Ασάφεια,η Τοξικότητα κι η Νοητική μιζέρια. Πόσο λαχταρούσαμε τ' απογεύματα να απολαμβάνουμε ψωμί με μορταδέλα..αντί προσούτο, που δε γνωρίζαμε καν τι ήταν (μετά εξωραΐστηκε  η γεύση μας)...και πόσο λαχταρούσαμε το ψωμί με τη ζάχαρη..!! Μεγαλώναμε με αγάπες, αγκαλιές και φιλιά που ήταν πραγματικά κι όχι εικονίδια στο facebook.. Ακούγαμε τραγούδια από τα ραδιόφωνα ή όταν βγαίναμε έξω,.. από τα jukebox της εποχής...που βάζοντας το κέρμα άκουγες ό,τι μελωδία ήθελε η ψυχή σου.και χαιρόμασταν με την καρδιά μας για την καλοτυχία μας,μακριά πού από την χροιά της τεχνολογίας των.. iphone. Ανακαλύπταμε την ομορφιά σε όλα,αφού η υποκρισία,η κακία,η λασπολογία,η συκοφαντία,η ρουφιανιά και η σκατοψυχιά δεν είχαν γίνει ακόμα....επάγγελμα..!!!! ......Ανανογιέμαι,Ανιχνεύω πάλι.. Νοσταλγώ...και κάθε τόσο ξεθάβω αυτές τις ομορφιές που κρατώ σα βαρύτιμο φυλαχτό στη ψυχή μου....για να μπορώ ν αντέχω τη χυδαιότητα της σημερινής,σύγχρονης πραγματικότητας....που Αρνείται την κατανόηση και προτιμά την επίκριση.Αρνείται την συγχώρεση και προτιμά την εκδίκηση...μα προπαντός Αρνείται την Αγάπη...και προτιμά να σκορπίζει οργή!

* 

Μαντλίν.