Όσο κατέβαινε, όλο και ψήλωνε, πλάταινε,
κυλούσε ολοζώντανη η πράσινη λάβα της.
Να ξεπεράσει κόντευε το δρόμο, να ξεχυθεί ως τ' αλμυρό νερό.
Εσείς, πείτε με παράφρονα.
όμως εγώ ήμουν παρών και σας το διαμηνύω.
Ασυγκράτητη ήταν, σε βαθμό αλλοφροσύνης,
έτοιμη, να περάσει κι από πάνω μας.
Κι όπου μας βρει. Στους δρόμους, στα σπίτια, στα πεζούλια.
Αγριεμένη, σας λέω. Διψασμένη για ρίζες, για ζωή.
Να μας απολιθώσει γύρευε ως άλλη Πομπηία.
Η φωτογραφία είναι από https://atcorfu.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου