Οι μέρες κουρνιάζουν στα δίχτυα της νύχτας,
αυτής που άδραξε τα πιο φωτεινά σου όνειρα και τα μετάλλαξε σε άστρα.
Σκέψου το απρόσμενο, το πιο όμορφο σου ποίημα και τραγούδι θα γίνει να φτερουγίζει στην καρδιά σου.
Ζήσε το όνειρο κι άσε τις ραδιουργίες για τους φτωχούς του πνεύματος.
Αγκάλιασε τον ήλιο και σβήσε το μωβ του ουρανού.
Απ' τα νυχτολούλουδα κράτησε μόνο το άρωμα.
Απ' τους κραδασμούς που διαταράσσουν το στερέωμα της σκέψης σου κράτα μόνο την ταλάντωση.
Να σου θυμίζει την αξία της γαλήνης.
Την χέρσα γη μετέτρεψε στην πιο ζέστη άμμο.
Εμφυτέψε το λουλούδι της Ειρήνης.
Κρίνα τα άνθη της, μαρτυρούν την αγάπη.
Τα αγκάθια κανείς του δεν τα θέλησε.
Μόνο να στολίζουν ξέρουν αγγελικά πρόσωπα.
Μα το ξέρεις ήδη!
Ο Παράδεισος με χρυσά καρφιά είναι στερεωμένος.
Και οι Σταυρωτές ήταν πολλοί.
Μην τον απαρνηθείς..
Οι Πύλες του ορθάνοιχτες στέκουν
θαρρείς και σε προσμένουν.
Ζήσε για το Φως.
Χρύσα Νικολακη
15.5.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου