ΑΓΑΘΗ ΓΙΟΛΤZΙΔΟΥ ¨Εξακολουθείς να υφαίνεις στην ψυχή μου " Αποσπάσματα

Το καλύτερο είναι να σ’ αγαπούν όπως αγαπούν τη μοναξιά, λένε.

Στείλε μου μια βροχή,
μέσα από το μπλαβί σύννεφο των ματιών σου.
Στα βλέφαρα θα την απλώσω σαν νίβομαι ,θαύμα της θλίψης κι αν σκαλώσει στα χείλη θάναι από το χρώμα του φεγγαριού.
Έχει απόψε μια μελωδία η βροχή!!!!
Με στίχους που αγκυλώθηκαν ανάμεσα από την ξεγνοιασιά σου.
Τραγούδα, μη τρομάξεις από τον ήχο της νεροποντής.
Σου φωνάζω, μη.
Κιτρινισμένα τα φύλλα της ροδιάς σου, μουσκεμένες σκέψεις ,
γυμνά κλαδιά ,ματώνουν οι αισθήσεις ,κρυώνω ψιθυρίζεις.
Σίγουρα έφαγες τον καρπό της λησμονιάς.
Δεν
ανταποκρίθηκες ούτε στο κάλεσμα της βροχής ,ούτε στον ερχομό της.
Αλλιώτικα δεν θα με πήγαινες σπίτι.
Αφήνω,
ένα φιλί στο αριστερό του ώμου σου.
Ψιχαλίζει κι έτσι απαλά θα κυλήσουν στην λίμνη της καρδιάς σου.
Και
η αναμονή, ας είναι τροχοπέδη για τις ζωές των άλλων.
Απόψε θα αναφωνήσω τα λόγια του ποιητή:
"Δως μου Θεέ μου όλες τς στέρνες του ουρανού να τις γεμίσω"

Τι θα πει διεκδικώ 

Χμμμ.....
Έχουν συννεφιά τούτα τα μερόνυχτα.
Παιχνιδίζει και το πλανεμένο φεγγάρι του Σκορπιού με χρώματα της γης.
Μπορεί να βρέξει κιόλας.
Κρατάς ομπρέλα?
Την μοβ παρακαλώ.
Μια γαργαλιστική σταγόνα φθινοπώρου σου στέλνω!!!
Να φωλιάσει στο αριστερό του ώμου σου ,να κυλήσει να κυλήσει…
Όχι από την ρωγμή του χρόνου!
Μα από την στιγμή της δημιουργίας!!!!
Σκορπιού φεγγάρι είπαμε?
Ξέρεις τι είναι ο Σκορπιός!!!
Κι εγώ σου φέρνω χρώματα.
Χρώματα και ομορφιές .
Ομορφιές και αρώματα τα ουρανού σου.
Θυμάσαι?
Μη μιλάς για τα άνθη της ζωής αν δεν γνωρίζεις να τα φυτεύεις.
Να λερώνεις τις παλάμες σου με το ύστερον.
Αποκοπή λέγεται.
Κι εσύ άφησες μια μαχαιριά.
Πονάει ξέρεις.
Μα πιότερο την ψυχή σου.
Σκοτεινή η σπηλιά του ερχομού σου.
Φοβισμένη ,παραγινωμένου και ξεχασμένου φρούτου η μυρωδιά της.
Ο ήλιος απόμακρος κι εσύ αγωνίζεσαι να τον αγγίξεις.
Άνοιξες επιτέλους τις κουρτίνες της θλίψης που κρύβεσαι?
Κοίτα ,κοίτα πως αλλάζουν οι εποχές!!!!
Μεγάλωσες πια ,ρυτίδωσε και σκοτίδιασε η ψυχή σου.
ΝομίΖΕΙΣ!!!
Μα με νομίσματα δεν ζεις μωρό μου.
Σου στέλνω ένα μπουκαλάκι.
Παλιού φαρμάκου.
Ναι χρησιμοποίησα και αντισηπτικό, μη φοβάσαι!!!!
Έχει αρκετή δόση χάους που επέβαλες στις ζωές των άλλων.
Ναι ξέρω τι θα μου πεις.
Μα πια δεν σ ακούω.
Σκορπιός είπαμε η πανσέληνος?
Πες μου την διαδρομή του Σκορπιού .
Αν έχει αρχή ,σημείο εκκίνησης βρε αδελφέ!
Θα την ακούσεις την πιστολιά.
Μα θασαι μόνος σου.
Τυλιγμένος σε εκείνη την αιθαλομίχλη των ονείρων σου.
Αλήθεια ονειρεύεσαι?
Ενεργειακό βαμπίρ και ονειρεύεσαι?
Άμμος η ρευστότητα της ζωής σου.
Χωρίς ούτε έναν ίσκιο ευεργετικού άνθους.
Μα με την εκτροχιαστική μέθοδο της απουσίας.
Αν είναι έτσι η νοσταλγία, Θεέ μου, μην την αφήσεις να μου ξεριζώνει τα σωθικά όλο το χειμώνα...!
Δεν θα ξαναμιλήσω, τ’ ορκίζομαι!
Χαμηλώνει αθέλητα η αναπνοή.
Ν’ ακούσω πότε θα γδυθούν τα δέντρα.
Και η ψυχή σου.
Αν έχεις.
Άλλαξες ένδυμα?
Καλά που φύσηξε ο άνεμος της αγάπης και έδιωξε τα ξερά της καρδιάς σου.
Θα βρέξει κι όλας .
Σου το είπα?
Σκέψου να μη μ αγαπούσες!!!!!
Σκορπιός είπαμε?
``λιβάνι καιν και κλαιν οι ουρανοί``
Από πού κρατάει η έκφραση ανταριάζει η θάλασσα και λυσσομανάει ο ουρανός άραγε?
Έλα που δεν ξέρεις!!!
Αυτό σκορπάς και νομίζεις ότι θεριεύεις.
ΝομίΖΕΙΣ όμως.
Δεν θερίΖΕΙΣ.
Απλά νομίζεις.
Ενηλικιώθηκε η ύπαρξη σου άραγε?
Και το φεγγάρι γεμίζει στον Σκορπιό.
Αρνητικό θυμητικό έχει ο θυμός!!!!
Η κλαίουσα δεν θα ανθίσει φέτος!!!!!
ღღღη λεβάντα χρησιμοποιείται για προφύλαξη.
ღღღღღღαπό τι δεν μας είπαν.
ღღღღღღღღღΚάτι για τις καρδιές ψάχνω. .

Θέλω να φτιάξω την ρωγμή στους τοίχους των χιλιομέτρων που μας χωρίζουν μέσα από την σιγαλιά της νύχτας.
Σ έναν ωκεανό από φύλλα χρυσαφένια [θυμάσαι το χρώμα που έκλεβες από τα μαλλιά μου ] χάθηκε απόψε μια λέξη.
Κι η δίοδος ξεχειλίζει από αγκαθάκια κι ας επιθυμούσα μια έξοδο στον ήλιο σου.
Σιωπηλές οι αποστάσεις βοερές συναντήσεις ,σαν το μαξιλαράκι μου που δεν αποχωρίζεσαι , κρατάς κρυμμένα μυστικά.
Η βροχή θα μου φέρει τα νέα σου.
Σταγόνα και φιλί.
Αστραπή και χάδι.
Και στο ξυπόλητο και λασπωμένο πιτσίλισμα της γης το αγκάλιασμα σου.
Η μελαγχολία σου τελικά πισώπλατη μαχαιριά μου έδωσε.
Σαν την ξαφνική μπόρα της φυγής σου.
Κι εσύ να απομακρύνεσαι πιασμένος στο φουγάρο του πλοίου.
Ακούω τον ήχο από τα φύλλα του φθινοπώρου σαν τσαλακώνονται στη χούφτα σου.
Τα χρώματα κυλάνε τούτη τη νύχτα.
Τώρα ξέρω.
Όταν σιωπώ είναι για να ανακατασκευάσω τις εικόνες σου.
Κι εκεί νυχτώνει.
Κι εγώ εξακολουθώ να κάνω αέρινες βουτιές στον ουρανό σου.
Άντε ,σύρε να εξηγήσεις τους αποχαιρετισμούς της βροχής στα διψασμένα μου πελάγη.
Με παγιδεύεις καθώς αφήνεις την σκόνη των αισθήσεων στο περπάτημα της μνήμης μου.
Σταμάτα να γυρεύεις την αυγή, φως στο παραπέτο σου ρίχνω με τα φιλιά μου..

Υπνωτισμένη γράφω..
Αέρινα τα δάχτυλα μου στάζουν μελάνι χρώματος μπλαβί..
Ο άνεμος λικνίζεται ως χορευτής των Σούφι ασκητεύοντας την σκέψη μου στον μυστικισμό των λέξεων ..
Γράμμα το γράμμα φτιάχνω την μορφή σου .
Άλλος κανείς.
Ένας ήλιος μέσα στο καταχείμωνο της νύχτα έχει θρονιαστεί στον ιστό της καρδιάς μου φτιάχνοντας σινιάλο λατρείας στο μπαλκόνι σου...
Με ξεσηκώνει η καύτρα του τσιγάρου σου στα χείλη μου...
Η μυρωδιά του καπνού βλεφαρίζει με την απουσία σου...
Από την σιγαλιά του ουρανού υψώνεται ένας καταρράκτης επιθυμιών.
Να φταίει το λίκνισμα τ ανέμου και νίκησε τη λήθη???
Τελικά είναι αλήθεια
Η έρημος φτιάχτηκε για να φυλάσσουμε τις οάσεις...
Κι εκεί δεν υπάρχει λάθος γιατί τη διαδρομή της ερήμου, γνωρίζει μονάχα ο καθρέφτης [μας]....._____________!

``Πώς αιχμαλωτίζει κανείς τη στιγμή;
Πώς αναμετριέται με την αιωνιότητα;
Μέσα απ' τον έρωτα και μέσα από την αλήθεια, διαβάζω .``

Χείμαρρος ορμητικός τα συναισθήματα ,ψάχνεις γη να τα ακουμπήσεις.
Θυμός κι απόγνωση η κοίτη του ποταμού σου φουρτουνιάζει τα σύμπαντα του νου.
Αλλάζω διαδρομή ,μαγεία στρωμένη η θύμηση σου.
Κόψε σου ζητάω τον χάρτη της τράπουλας στα δύο.
Μη την κοπανάς πάλι σαν φοβισμένος σπουργίτης.
Εντάξει, το ξέρω, άνοιξε το λαγούμι σου καρδούλα μου και κρύψου.
Ε, καλά τώρα!!!!
Σιγά το νέο γεγονός!!!!
Νομίζω μου λες, νομίζω ότι πρέπει να ξεκολλήσεις το στρείδι της απόρριψης, από τον βράχο της καρδιάς σου…
Φτιάξε ένα κύκλο με τα χρώματα του δειλινού και σβήσε το γκρίζο από την σκιά σου.
Μη ξεχαστώ!!!
Βάλε και μια αναζήτηση στα fm
Ναι η μουσική γέφυρα θα είναι επιλογή μου, μελωδία άνευ λόγου !!!!
ΖΗΤΕΊΤΑΙ
Θα πεις, ζητούνται ζεστές αγκαλιές για ένα άτομο[χημικός όρος με μαθηματική ακρίβεια] [αλήθεια από τι υλικό είσαι φτιαγμένος]που να μη παραδίδουν τα όπλα τους αμαχητί και να μεταμορφώνουν την δειλία και το φόβο σε φιλότιμο.
Σε στενεύει η μάσκα σου ε?
Είναι της νιότης σου, την θυμάσαι?
Εγώ σωπαίνω.

Κι όμως,
δεν ήσουν ποτέ στο σταθμό για το φιλί του αποχωρισμού.
Κι όμως,
δεν ήσουν ποτέ στην αλάνα όταν με ματωμένα πόδια έκλαιγα κι ήθελα ένα χάδι σου.
Κι όμως,
δεν χάρηκες μαζί μου σαν πήρα τον πρώτο μου μισθό.
Κι όμως,
δεν ξύπνησες ποτέ κοντά μου.
Κι όμως,
δεν ανατρίχιασες μαζί μου στο κλάμα του πρώτου μου παιδιού.
Κι όμως,
δεν μου τραγούδησες ποτέ τον έρωτα σου.
Κι όμως ,
δεν δοκίμασες το φαγητό μου ούτε γεύτηκες την γλύκα του καφέ μου.
Κι όμως,
δεν σου πρόσφερα ένα δώρο για την γιορτή σου.
Κι όμως,
δεν έφτιαξες με ροδοπέταλα ούτε ένα όνειρο για μένα.
Κι όμως,
δεν βράχηκες ποτέ να βγάλεις ένα νούφαρο από την λίμνη της αγάπης μου.
Κι όμως,
δεν μου έφερες νερό με την χούφτα σου από την πηγή της αθανασίας σου.
Κι όμως,
δεν ντύθηκα φτιασίδικα για σένα.

Κι όμως,
ΔΕΝ είδες ούτε ένα δάκρυ μου..
Κι όμως,
ξεχειλίζεις σε μια πλημμυρίδα υπεραστικών συναισθημάτων που δεν τέμνονται πουθενά...
Κι όμως,
[ ]
το κενό δικό σου!!!!!!

Είναι λάθος που σκέφτομαι ότι η φτώχεια είναι μόνο οι άδειες τσέπες.
Υπάρχει μια άλλη ακόμα πιο μεγάλη.
Είναι οι νεκρές καρδιές.,
που δεν έχουν ούτε συναισθήματα ούτε Αγάπη.

`Σήμερα επιθυμώ ρεπό ,είπα το πρωί στην εργασία μου.
`Να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη της ζωής μου.
`Πόρνη διαδρομή.