Όταν ο ποιητής ονειρεύεται
ηλιοκαμένος, καταμεσής του καλοκαιριού
όταν ο ποιητής ερωτεύεται
πνιγμένος, σε άνθη άτοπων παγετών
όταν ο ποιητής μαγεύεται
μόνος σε θλιμμένα δειλινά
όταν συνεχίζει να γράφει φως!
ακόμα κι όταν η πένα στάζει σκοτάδι.
Όταν ο ποιητής μαστιγωμένος συνομιλεί
με πεινασμένα φαντάσματα
αιώνιος, αναζητεί τους αχόρταγους εραστές.
Όταν ο ποιητής σταυρώνεται
διακινδυνεύοντας να γίνει τροφή σε κοράκια
μεθάει σαν Διόνυσος σε ανθρώπινα σοκάκια.
Όταν ο ποιητής καταθέτει
η ψυχή του ανταύγεια αιμάτινη που κοχλάζεί˙
κυκλώνει με αλήθειες τα σπαθιά των Αγγέλων
μια συνεύρεση που αγγίζει την τελειότητα
τότε ο ποιητής
γίνεται ένα
τότε ο ποιητής
μας κρατά σε ισορροπία.
© φώτης mοσχολιός
Περισσότερα ποιήματα του Φώτη Μοσχολιού διαβάστε στη σελίδα του στο Facebook :
https://www.facebook.com/fotis.moscholios
https://www.facebook.com/fotis.moscholios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου