ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ "ΜΑΤΙΑ ΕΝΤΟΣ "

 Salvador Dali - exploded head

Τα μάτια μου έσβησαν την ίριδα, στου σκούρου κάστανου το χρώμα, ελληνική. Θυμάμαι. Όμως δε χαίνουν του αγάλματος το χάος ούτε το χρώμα τους κατάπιαν ούτε χάσμα άφησαν κυκλικό. Την ίριδα ενορατικά εμβάθυναν ως τον ολόλαμπρο πυρήνα της ψυχής. Την καταβύθισαν στον ήλιο κι έσωσαν την πνοή μίας αρχαίας λύπης πέτρινης. Θυμάμαι. Εκείθε βλέπει τώρα αυτή, στου σκούρου κάστανου το χρώμα, ελληνική. Στο πρόσωπο η βιτρίνα των ματιών μου, ερμητικά κλειστή για αυτούς που δεν μπορούν να δουν. Διάφανη, για όσους υπερβαίνουν την επιδερμίδα και στο βάθος αντικρίζουν τον φανό, στου σκούρου κάστανου το χρώμα, ελληνικό. Τα χείλη μου έμειναν ατόφια, μες τους αιώνες θηλυκά, και ψάχνουν την τροφή. Ζωή. Η ωοκέλυφή μου πανοπλία έχει σπάσει, κι όμως την κρατούν μυριάδες χρυσαφιά συνδετηράκια και τη διατηρούν. Κι όσο η έκρηξη θραύει σκουριές και με αποκαλύπτει, τόσο μεταμορφώνομαι εγώ. Κι όσο μεταμορφώνομαι, είμαι εγώ.

Πώς έγιναν από χρυσάφι τα μαλλιά μου, πώς πρόβαλα ολοκαίνουρια και νια; Σκέφτομαι μήπως εξωτερικευτεί ξανά στις κόγχες των ματιών μου χρώμα κι ίσως ακόμη, η ίριδά μου ουράνια να βαφεί. Μενεξεδιά. Κι έτσι πεντάμορφη που θα' μαι, να αξιωθώ, Πάμπλο Νερούντα να μου απαγγείλουνε, ερωτικό. Όμως δε θα’ μαι εγώ. Διαλέγω όσους μπορούν να δουν στα βάθη, μια αρχαία λάμψη απ' τα σκούρα καστανά μου μάτια,τα ελληνικά. Τυφλοί είναι όσοι βλέπουν μόνο το λευκό κενό, δε μ' αγαπούν. Όποιος αρνείται να μου δει ό,τι είμαι, όποιος τον μόχθο μου παρανοεί, δεν είναι εχθρός μου oύτε είναι φίλος. Από το θρύψαλο του όχλου είναι σκιά.

Είθε αδιάφορα εμπρός μου να περνά. Κι εγώ να προσπερνώ αδιάφορα μπορώ.

ν.σ.