ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ "Ενδιάμεσος άνεμος"

Tα καλοκαίρια δεν έρχεται συχνά ο ήλιος είναι πιο δυνατός κι ο άνεμος θυμάται τη πρώτη φορά που με είδε στον ύπνο του γίνεται καταστροφικός με τρόπο εγωιστικό με κολλάει στο βράχο σπέρνει φωτιά στο κορμί μου αφήνει γυάλινα ραγίσματα και εκεί ακουμπάει αρμύρα και φύλλα βασιλικού στον αφαλό μου βότσαλα στα μάτια μια ξεραμένη παπαρούνα με κάνει και πονάω που γνωρίζει ακριβώς τι θέλω μου περνάει βραχιόλι με κουδούνια στο πόδι να ακούγεται ο κάθε ήχος του. Μα ξέρω πως φοβάται τα καλοκαίρια που γεννήθηκα φυσάει το χρόνο για χειμώνες γυρίζει πίσω τη ταινία μπροστά δε βλέπει τίποτα κάτι σιωπές σαν χιόνι παλιών ασπρόμαυρων ταινιών που κόπηκαν γιατί κρίθηκαν ακατάλληλες κι εγώ που δε μπορώ να τρέξω να τον φτάσω στο μαξιλάρι μου κεντάω άλογα της αστραπής και τα φτερά μου ακουμπώ στο πάτωμα για να νάναι πάντα ελεύθερος.