Εκείνη την αυγουστιάτικη νύχτα,
βαδίζαμε, πιασμένοι χέρι - χέρι,
σε μια παραλία ερημική,
χρυσή από το φεγγαρόφωτο.
Κάποια στιγμή, σταματήσαμε.
Μ' έσφιξες στην αγκαλιά σου
και με φίλησες στα χείλη.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου,
είδα στ' ολόγιομο φεγγάρι
τα ονόματά μας
γραμμένα με γράμματα
ολόιδια με τα δικά σου.
Σάστισα.
"Εσύ τα έγραψες;'' σε ρώτησα;
''Εγώ'' μου απάντησες.
''Και πώς έφθασες ως εκεί;''
''Εσύ μ' ανέβασες, με το φιλί σου.''
Κι έπειτα με ξαναφίλησες.
Όταν ξανάνοιξα τα μάτια μου,
ξαναείδα τα ονόματά μας
-πάνω στην πανσέληνο-.
Μόνο που, αυτή τη φορά,
τα είδα θαμπά.
Από τα δάκρυά μου.
Από την ποιητική συλλογή ''Έρωτος Ένεκεν'',
εκδόσεις ''Ζάθεον Πυρ'', Κύθηρα 2014.
Γεωργία μου, Αγαπημένη μου Φίλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ από καρδιάς που γι' άλλη μια φορά με τίμησες, αναρτώντας στο εξαιρετικό "Homo Universalis" το ποίημά μου "Πανσέληνος".
Σου εύχομαι μια πανέμορφη εβδομάδα.
Και σου στέλνω τα φιλιά μου και την Αγάπη μου.
Γιόλα μου τα ποιήματά σου είναι στολίδια για το Μπλογκ μας ...την αγάπη μου
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ, Γεωργία μου! Σ' ευχαριστώ μέσ' από την ψυχή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά, Ακριβή μου Φίλη!