Έρχονται Χριστούγεννα…

Όχι δεν είμαι από τους fans των Χριστουγέννων που μετράνε τις μέρες για να ανταλλάξουνε τα δώρα τους, να κάνουνε τις καλές τους πράξεις, και να τινάξουνε τα μαγαζιά και το πορτοφόλι τους στον αέρα. Είμαι εδώ (σχετικά νωρίς) για να προλάβω την μεγαλομανία και τον καταναλωτισμό που επηρεάζει τους πάντες γύρω μου. Βασικά με όλες τις γιορτές τύπου Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά συμβαίνει αυτό, αλλά με τα Χριστούγεννα είναι ο πανικός ο ίδιος.

Κατ’ αρχάς οφείλω να συμφωνήσω ότι τα Χριστούγεννα σε εμπνέουν να ξοδέψεις, να μείνεις ταπί για το μόνο λόγω του ότι δεν το καταλαβαίνεις καν. Άρα είναι μια εξαιρετική προπαγάνδα να σου αδειάζουν το πορτοφόλι ενώ εσύ κοιτάς τι ωραία που είναι τα φωτάκια, κ.α. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο ο στολισμός στα μαγαζιά είναι διαφορετικός και γι’ αυτό και εσύ κάθε χρόνο ψάχνεις για τα καινούρια φωτάκια που είδες ψωνίζοντας. Και έστω τα Χριστούγεννα είναι μία γιορτή χαράς για τους χριστιανούς, και για τα παιδιά ανεξαρτήτου ηλικίας. Το Πάσχα που υπάρχει τις 5 μέρες πένθος και τις 2 χαρά γιατί το γιορτάζουμε από την αρχή με χαρά και ξεγνοιασιά; Και εντάξει οι μη χριστιανοί αλλά και οι ίδιοι που πάνε στην εκκλησία, κάνουν τον σταυρό τους, επιμένουν για το θρήσκευμα στη ταυτότητα και κάνουν νηστεία 360 μέρες το χρόνο; Κάτι είναι στραβό και μάλλον είναι ο γιαλός. 

Συνεχίζοντας, έρχονται μέρες που πρέπει να είμαστε καλοί, συμπονετικοί και να σκεφτόμαστε όσους υποφέρουν. Δηλαδή, ο κόσμος υποφέρει κάθε φορά που γιορτάζει ο χριστιανισμός. Πολύ χριστιανικό μου ακούγεται!!! Ο κόσμος υποφέρει από την αρχή του χρόνου (όχι την Πρωτοχρονιά) μέχρι και σήμερα, και τώρα που διαβάζεις. Αν δεν το έχεις με την βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη καλύτερα να μην το κάνεις ποτέ. Θεωρείς αδίκως τον εαυτό σου συμπονετικό, και οι γνωστοί σου σε περνάνε απλά για βλάκα. Κάτσε στα αυγά σου και άσε κανέναν άλλον που ενδιαφέρεται πραγματικά να βοηθήσει, αν σε ένοιαζε θα το έκανες τον Σεπτέμβρη η οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Σ’ αυτό, βέβαια, φταίνε και οι ναοί – εκκλησίες που λόγω ημερών διοργανώνουν εράνους και φιλόπτωχα και τρίχες κατσαρές αλλά μόνο των ημερών λες και ο άστεγος έχει ανάγκη αυτές τις μέρες για να πάρει γαλοπούλα και όχι κάτι που θα έχει γενικότερα ανάγκη.

Ωστόσο, για να είμαστε και λίγο δίκαιοι και συνηθισμένοι να πούμε ότι την μεγαλύτερη επιρροή στη διάδοση τέτοιων αντιλήψεων είναι βέβαια η τηλεόραση. Ήδη έχουν αρχίσει οι διαφημίσεις για παιδικά παιχνίδια, οι διαφημίσεις με το γνωστό «κάντε δώρα στους αγαπημένους σας», ή «κάντε μία πράξη αγάπης» και διαφημιστικά με επίκληση στο συναίσθημα. Να μην αναφέρω ξανά ότι τώρα τους πιάνει ο πόνος, να πω απλά μια έρευνα που διάβασα αυτές τις μέρες και λέει ότι την περίοδο εορτών τα διαφημιζόμενα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο καταστήματα παρουσιάζουν αύξηση κερδών κατά 30% και τα κανάλια είτε οι ραδιοφωνικοί σταθμοί αύξηση κερδών κατά 65% , πάνω από τα διπλά, άρα όλα γίνονται για τα κέρδη, πράγμα το οποίο είναι σύνηθες, αλλά αρνούμαστε να το καταλάβουμε.

Προεόρτια συμβουλή είναι ναι μεν να περάσουμε καλά με τις οικογένειες, φίλους, γνωστούς και όσους έχουμε καιρό να δούμε όντας μακριά ή όχι, αλλά να αποβάλουμε λίγο τον καταναλωτισμό από μέσα μας και να σκεφτόμαστε όσους έχουν ανάγκη όλο τον χρόνο και όχι τις πέντε μέρες απ’ αυτόν... Ας σταματήσουμε επιτέλους να είμαστε θύματα στον βωμό του κέρδους και να ρίξουμε καμιά ματιά γύρω μας.-

Αναδημοσίευση από: http://www.decay.gr/

ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΘΩΣ - Παρουσίαση των βιβλίων του " Ονειρεμένος Παράδεισος" και Μικρές ανάσες ποίησης "

Ο συγγραφέας Αθως  Χατζηματθαίου θα παρουσιάσει  τα  βιβλία του «Ονειρεμένος Παράδεισος» και «Μικρές ανάσες ποίησης», Εκδόσεις  Οστρια, το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου και ώρα 19:00 μμ στο ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ ΕΝΑΣΤΡΟΝ , Σόλωνος 101 Αθήνα .

*Θα διαβαστεί χαιρετισμός του Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο, κυρίου  Βασίλη Παπαϊωάννου .

*του Δημάρχου Λεμεσού, κυρίου  Ανδρέα Χρίστου

*και του προέδρου της Παγκύπριας Συντονιστικής Επιτροπής Σχολικών Εφορειών, κυρίου Ντίνου Ελληνα .

- Για το βιβλίο « Μικρές ανάσες ποίησης» θα μιλήσει ο πρόεδρος της ΕΠΟΚ δρ. Ηρακλής Ζαχαριάδης.

- Για το βιβλίο «Ονειρεμένος Παράδεισος» θα μιλήσει ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης  Λογοτεχνών κύριος Νίκος Ταβουλάρης.

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Άθως Χατζηματθαίου γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Είναι απόφοιτος Σχολής δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων. Συνεργάστηκε επί σειράν ετών με διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης. ηλεκτρονικά και έντυπα. Εργάστηκε στον χώρο της διαφήμισης ως κειμενογράφος και σύμβουλος εταιρειών . Αρθρογραφεί συχνά στον εγχώριο τύπο. Ασχολείται με την ποίηση, πεζογραφία, παιδική λογοτεχνία, θέατρο, τηλεοπτικό σενάριο και έμμετρο στίχο. Γράφει επίσης και κυπριακά θεατρικά μονόπρακτα και συνεργάζεται με το κρατικό κανάλι Ρ.Ι.Κ . Δουλειά του έχει συμπεριληφθεί σε εκδόσεις του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου καθώς και του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Ελλάδας. Έχει βραβευτεί σε όλους του τομείς που υπηρετεί, σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Έχει τιμηθεί από τον Δήμο Λεμεσού για την ουσιαστική συμβολή του στην πνευματική ζωή και τα γράμματα, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος.

Αλλα έργα του 

*Η άλλη όψη της αγάπης 

*Το σύμπλεγμα των δύο κύκλων

*Το χρώμα των αστεριών

*Δρόμοι διαφυγής

*Πίσω από το συρματόπλεγμα

*Ροδοπέταλα στον άνεμο

*Του έρωτα ,της αγάπης, του πάθους  και της ζωής

*Μύθος και ήθη

I ) ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ 

Οπισθόφυλλο 

Πόσο ήθελε να μεγαλώσει 

Πόσο λαχταρούσε να περάσει το «όριο» της ηλικίας που του έδενε τα φτερά, 

Που τον κρατούσε φυλακισμένο στο κλουβί 

της καταπίεσης... 

Πόσο ήθελε να μεγαλώσει να απεγκλωβιστεί απ' τα γαμψά

 τους νύχια, 

Να σπάσει το κλουβί,

 Να λυγίσει τα τέλια,

 Να ξεδέσει τα φτερά του,

 Να ξεφύγει απ' τις αρνήσεις, 

Να αρπάξει την τύχη στα χέρια του

 Και λεύτερος να πετάξει στο ολογάλανο ουρανό της ζωής,

 Να γευτεί τις χαρές της, 

Να γνωρίσει τη σαγήνη της... 

Κι όταν τα χρόνια κύλησαν 

Και το πρόβλημα της ηλικίας ξεπεράστηκε 

Άρπαξε το λάβαρο της ανεξαρτησίας και ξεχύθηκε στις

 λεωφόρους της ζωής 

Κι η μαγεία της ήρθε και τον αγκάλιασε, 

Μια μαγεία όμως πολύ διαφορετική απ' αυτή που

 ονειρευόταν... 

Στην αρχή ήταν γλυκιά πιότερο κι απ' το μέλι, 

Μετά έγινε πιο πικρή κι απ' το ίδιο το φαρμάκι, 

Αυτή τη μαγεία φρόντισαν να του χαρίσουν 

Τα γεράκια που παραμόνευαν με ακονισμένα τα νύχια στη

 γωνιά του δρόμου, 

Κι όταν ήταν στις καλές του στιγμές που ήταν αλήθεια πολύ 

λίγες, 

Παρακαλούσε ο χρόνος να γύριζε πίσω, να γινόταν ξανά 

δεκαεξάρης,

Να μπει και πάλι στο κλουβί της "καταπίεσης",

 Εκεί τουλάχιστον ένιωθε ασφαλής.

 Απόσπασμα 

 ...Αυτά τα λόγια στριφογύριζαν συνέχεια στο μυαλό τού Αυγερινού. Γι’ αυτήν την πολυπόθητη μέρα ζούσε και ανέπνεε τώρα πια. Για τίποτα άλλο δε νοιαζόταν. Η αναμενόμενη επιτυχία, που έντεχνα του είχε υποσχεθεί ο Χάρης, είχε σφηνωθεί πια μέσα στο μυαλό του και μ’ αυτήν την έγνοια κοιμόταν και ξυπνούσε τώρα πια. Κούφια λόγια, που είχαν μοναδικό τους σκοπό να καταφέρουν να τον εγκλωβίσουν στα δίχτυα της εκμετάλλευσης και να μπορέσουν έτσι να του ξαφρίσουν με αυτόν τον τρόπο όλα τα χρήματα που θα του έδινε ο πατέρας του για το καινούργιο του ξεκίνημα. Κάτι που δεν άργησε και πολύ να γίνει. Ο Αυγερινός είχε πάρει πια την απόφασή του και δεν την άλλαζε με τίποτα. Ούτε τα δάκρυα της μάνας του, της κυράς Ελένης που είχε πέσει η δυστυχισμένη στα πόδια του και τον θερμοπαρακαλούσε να μη φύγει από κοντά τους, ούτε τα παρακάλια του αδελφού του, που του έταζε γη και ύδωρ, για να εγκαταλείψει αυτήν την παράλογη απόφασή του, τον έκαναν ν’ αλλάξει ιδέα.

Ο πατέρας του πια δε μιλούσε. Υπήρχε άλλωστε λόγος; Όχι δεν υπήρχε. Υπήρχε δύναμη που να μπορούσε να τον μεταπείσει; Όχι, δεν υπήρχε. Στεκόταν λοιπόν λίγο παράμερα και τους κοιτούσε με ένα βλέμμα περίλυπο και μια ψυχή κουρσεμένη από τον πόνο. Άλλωστε αυτός ότι είχε να πει στο παιδί του, το είχε πει το προηγούμενο βράδυ. Τι καινούργιο να προσθέσει τώρα. Τι άλλο να πει, αφού η απόφαση του παιδιού τους ήταν τελεσίδικη και δεν υπήρχαν περιθώρια πια να μεταπεισθεί. Έτσι λοιπόν μπροστά στην επιμονή του παιδιού τους λύγισαν. Με βαριά καρδιά, του έδωσαν την ευχή τους και μαζί και ένα γερό ποσό, που αντιστοιχούσε στην αξία του μεριδίου της περιουσίας, που θα του μεταβιβαζόταν, αν έμενε στο χωριό. Ένα σεβαστό ποσό που, αν το εκμεταλλευόταν σωστά, θα μπορούσε να κάνει θαύματα.

Έτσι την επόμενη κιόλας μέρα ο Αυγερινός, με την τσέπη γεμάτη λεφτά, αφού αποχαιρέτησε πρώτα τους γονείς και τον αδελφό του, ξεκίνησε για την Παραδεισένια πολιτεία. Για να ανταμώσει το όνειρο όπως λαχταρούσε. Να γνωρίσει τη γλυκιά ζωή όπως επιθυμούσε.

II ) ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 

Οπισθόφυλλο 

Η Ποίηση είναι είναι Λόγος Ιερός και οφείλει να Λειτουργείται από τους Ποιητές με αφοσίωση και ευλάβεια.Ο Αθως Χατζηματθαίου ως γνήσιος και αφοσιωμένος εραστής της Ποίησης και της Ζωής,νιώθει ενδόμυχα το βάρος αυτής της ευθύνης. Προσεγγίζει με συνέπεια και αγάπη την ψυχή του κόσμου, μια ψυχή που καθημερινά ορφανεύει όλο και πιο πολύ από τη Σκέψη και το Ονειρο που τη συντήρησαν στους αιώνες και μαρτυρεί το είναι της.

Η Ποίηση του Αθου Χατζηματθαίου προσλαμβάνει το μυστικό της ανθρώπινης φύσης και το διαθλά απειροδιάστατα στο κοσμικό κάτοπτρο. Αιωνίζει την κοσμική περιπέτεια με όρια το αιώνιο και αρρητο και το εφήμερο και φθίνον.Μεταξύ  Ζωής και Θανάτου ανασταίνει ξεχασμένες αλήθειες, φωτίζει εμνευσμένα κρύφιες διαστάσεις της καθημερινότητας και αποκαλύπτει θεσπέσιες πλευρές της προσωπικής ζωής. Είτε είναι συμβολική, είτε ρεαλιστική, είτε είναι εξπρεσιονιστική ή  υπερρεαλιστική. υπερβαίνει τα στεγανά των σχολών και των κριτικών και γίνεται μουσικό φθέγγεσθαι πλήρες νοήματος.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

ΑΠΟΨΕ 

Απόψε μην κλείσεις το παράθυρό σου

 άσε με να ’ρθω σαν τον αγέρα

 να σου χαϊδέψω τα μαλλιά, 

την ώρα που η μαγεία της νύκτας 

θα λούζει το όμορφο σου πρόσωπο.

ΑΓΑΠΗ

Μην ψάχνεις 

άδικος κόπος.

 Σβήσε το λυχνάρι 

δε βρίσκεις άνθρωπο. 

Ο φάρος της αγάπης γκρεμίστηκε 

από το σαράκι του μίσους.

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Τι λες κοπέλα μου; 

Αυτός είναι ο Παράδεισος;

Εδώ τα παιδιά σκοτώνουν μανάδες. 

Εδώ πατεράδες βιάζουν θυγατέρες .

 Εδώ αδέλφια σφάζονται για το τίποτα. 

Εδώ πουλιέται το κορμί για δυο δεκάρες.

Κι εσύ μου λες πως είναι αυτά Παράδεισος;

ΥΦΑΝΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ "BIANCONERO "

Στο λατομείο μιας αβέβαιης διαδρομής 

νωχελικές αναβολές και γερασμένες αποφάσεις 

θρυμματίζουν το λιθόδμητο χρόνο, 

ατίμητο της ζωής συστατικό και μαρτυρία... 

Θαύματα απτών, πολυφωνικών, 

ερανικών, τοκοφόρων στιγμών 

αρνούνται την ακύρωσή τους... 

Γιατί ακόμη και 

στις έντονες φωτοσκιάσεις των διαθέσεων, 

στις ολισθαίνουσες αντιστάσεις, 

κι αναπόδραστες τάσεις, 

στην ηχηρή σιωπή των κατηφών αποδοχών, 

των απρόσμενων προσκλήσεων, 

των ακαθόριστων προκλήσεων, 

των αφυδατωμένων ονείρων, 

των εκούσιων ψευδαισθήσεων, 

των ανεκδιήγητων σκιαμαχιών, 

των αναλογιστικών προτεραιοτήτων, 

στα σύνορα των αντοχών χαράς και πόνου, 

στις παρυφές της μπόρας και της ξαστεριάς, 

στη σαγήνη της ευδαιμονικής μοναξιάς, 

στην παντοδυναμία της αυτογνωσίας,

στις ορμητικές εκβολές του υποσυνείδητου, 

στον ασπασμό του έρωτα, 

στην ευφάνταστη αναζήτηση αλλαγών, 

ιδανικών και αιχμηρών αισθητικών, 

στη θυμοσοφία των απωλειών, 

στο μεταπτωτικό σαρκασμό του θανάτου, 

στης κόκκινης πυξίδας τ' άφοβα βήματα, 

στην επιτάχυνση των τροχών της επιθυμίας 

που σαν χιόνι φλογίζει τα χέρια, 

στη μαγεία 

των χαλικόφυτων της ερήμου, 

της κύκνειας πτήσης, 

του ψίθυρου της θάλασσας 

ακουμπώντας σ' ένα γιγάντιο Κοχύλι...! 

ΠΑΝΤΟΥ!...πάλλονται οι φλέβες της ζωής! 

Σ' ένα πεντάγραμμο πλεγμένες! 

Σαν σε κοντσέρτο για πιάνο, 

λευκά και μαύρα πλήκτρα 

φανατικά συνυπάρχουν, αρμονικά συνηχούν... 

Σαν παθιασμένη συμφωνία του Μπετόβεν, 

σαν τρυφερή σερενάτα του Μότσαρτ, 

σαν θλιβερό ρέκβιεμ του Μπραμς,

σαν εύθυμη μελωδία μιας πόλκας του Στράους!!!

Το ποίημα είναι οπτικοποιημένο σε ένα υπέροχο βίντεο στη διεύθυνση 

https://www.youtube.com/watch?v=TH6Qkxk_k8Y

ΠΟΔΑΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ " Το κενό "

Το αδιέξοδο

Ποιος σε νιώθει

σαν κλείσεις τα μάτια

όταν η μόνη αγκαλιά είναι ένα μαξιλάρι

τότε που το σεντόνι δέχεται τα φιλιά σου

και το σώμα σου το αγκαλιάζουν τα χέρια σου

ζητώντας το βοήθεια

Ποιος σε νιώθει

σαν κλείσεις τα μάτια

όταν τα δάκρυα σου

ποτίζουν την θλίψη σου

ζητώντας έλεος

τότε που σβήνει ακόμη και το φεγγάρι

και η ψυχή σου ψάχνει μια ψυχή

Ποιος σε νιώθει

σαν κλείσεις τα μάτια

την ώρα που χάνονται τα χαμόγελα

κι' εσύ παρέα με την μοναξιά σου

παρακαλάς να ακούσεις

μια σταγόνα βροχής να κτυπάει το τζάμι σου

Ποιος σε νιώθει

σαν ανοίξεις τα μάτια

και απλώνεις τα χέρια

στο άδειο κρεβάτι σου

ψάχνοντας δυο μάτια για να δείτε παρέα τον ήλιο

Ποιος σε νιώθει

σαν ανοίξεις τα μάτια

και άγκυρες σε δένουν

με την νύχτα σου

κρατώντας δεμένο με τον πόνο σου

Ποιος σε νιώθει

σαν ανοίξεις τα μάτια

και στραγγίζουν τα δάκρυα το κορμί σου

τότε που ο ιδρώτας σου γίνεται κόκκινος

και η σκιά σου είναι ποιο ζωντανή από το σώμα

Ποιος ;

Κάπου μέσα στην νύχτα

θα υπάρχει ακόμη μια μοναξιά

αυτή σε νιώθει

20/11/2013 Σ.Π

ΤΖΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ "Εις μνήμην "

Κιτρινισμένες εικόνες. Μούσες και ερινύες αντάμα 

παντοτινοί της ζήσης μου οδηγοί και κατήγοροι:

Με του ήλιου το ξύπνημα 

στις γειτονιές πλανιέμαι ̇ 

που να βρω τη γενιά μου

στου τσιμέντου τα τείχη.

Ορθογώνια πρόσωπα. Άχρωμες επαναλαμβανόμενες εικόνες 

υποχρεωτικό βάδισμα στη λογική του πρέπει:

Το χαμόγελο ψάχνω 

στους παλιούς αυλόγυρους ̇ 

που να βρω τη γενιά μου 

σε ντουβάρια φθαρμένα.

Τροχοφόρων συμφόρηση. Εργαστηριακά αιμοπετάλια 

αγνό συντηρητικό φιλτραρισμένου αίματος. 

Την ψυχή μου αφήνω 

σε χωμάτινους δρόμους ̇ 

που να βρω τη γενιά μου 

σε οθόνες κομπιούτερ. 

Εγκαταλειμμένα καρνάγια. Συνθετικά ναρκωτικά 

προϊόν μαζικής κατανάλωσης κινέζικης παραγωγής. 

Μαραμένων ονείρων 

υπολείμματα τώρα ̇ 

που να βρω τη γενιά μου 

στο νεκρών το βασίλειο. 

Αντιπαροχή ιδανικών. Καλλιμάρμαροι τάφοι 

εικονίτσες αγίων φτηνιάρικο εισαγόμενο λιβάνι. 

Με του χρόνου το διάβα 

κουρασμένος γυρίζω ̇ 

που να βρω τη γενιά μου 

στις κραυγές και στις ήττες. 

γιώργος θ. τζιας

ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ "άμμος "

 Έπαιξαν στα ζάρια οι Ώρες  

τη συγκομιδή των στοιχείων 

του Καιρού 

και κέρδισε ο Άνεμος  

Τώρα πνοές 

που έθρεψαν ήλιους 

στων ανθών τους τα στόματα 

σπέρνουν    

αλλού τον κάματο μιας δίψας 

εξόριστης 

Σε τοπία άδεια ερήμων 

σηκώνουν καυτή ακόμα 

στις χούφτες 

την άμμο της θύμησης 

κι αργά την αισθάνονται 

με μάτια κλειστά  

να γλιστρά 
στην κλεψύδρα της λήθης 

ΠΑΡΑΘΥΡΑΣ ΗΛΙΑΣ " Ενας σημερινός Αγιος Βασίλης"

 

 
Ο κυρ Αντρέας χρόνια τώρα ντυνόταν τα ρούχα του Αγίου κι έκανε χαρούμενους συγγενείς και φίλους. Μια γραβάτα, ένα ζευγάρι παντόφλες, παιχνιδάκια του ενός ευρώ για τα παιδιά του γείτονα, ό,τι μπορούσε να προσφέρει με τον μισθό που έπαιρνε απ' την δουλειά του. Μικρά δωράκια, μεγάλα χαμόγελα, κερδισμένος είμαι !!!έλεγε σ’ αυτούς που του λέγανε να μην χαλάει τα λεφτά του από ‘δω κι από ‘κει, για το έναν και για τον άλλον.  

- Καλά Χριστούγεννα χο χο χο!!! 

- Καλά Χριστούγεννα κυρ- Αντρέα του απαντούσε ο κόσμος πράγματι με πλατύ χαμόγελο.  

Φέτος όμως ο κυρ Αντρέας δεν έχει δουλειά. Λόγω κρίσης, τον απέλυσαν. Το ενοίκιό του απλήρωτο, το ψυγείο άδειο.. όταν είσαι στα πενήντα ποιος σε θέλει για εργάτη; Παραμονή Χριστουγέννων, έφυγε νωρίς από το σπίτι για να προλάβει το συσσίτιο του Δήμου Αθηναίων. Συχνά στη γραμμή καθώς περίμενε, γινόντουσαν Ομηρικές μάχες για το ποιος ήταν στη σειρά πιο πριν, ή πιο μετά. Είχε και την ατυχία κάνα δυο φορές να πέσουν πάνω του σαν αγριεμένα σκυλιά και το φαγητό του να χυθεί στο πεζοδρόμιο. Φαντάσου τι έχει να γίνει σήμερα που το μενού λέει γαλοπούλα γεμιστή με πατατούλες κι ένα ποτήρι κρασί. Έφτασε στην ουρά σχεδόν πρώτος πήρε το φαγητό του στο κεσεδάκι και ξεκίνησε για το σπίτι του. Στο δρόμο είδε μια γριούλα κουλουριασμένη σε κουβέρτες και κουρέλια να προσπαθεί να ζεσταθεί

-καλημέρα γιαγιά, έφαγες σήμερα ;;; τον κοίταξε με απορία είχαν να της μιλήσουν καιρό

-έχει ο Θεός παιδάκι μου! 

- και βέβαια έχει κι αυτό στο έστειλε για εσένα γιαγιά είπε και της έδωσε το φαγητό του. 

- Εσύ;;; του είπε η γιαγιά

-έφαγα πριν λίγο γιαγιά.

- Ευχαριστώ Αντρέα μου!

Μπα! που τον ήξερε και τον είπε με όνομά του, δεν θυμόταν να την είχε γνωρίσει στο παρελθόν. Επιτέλους έφτασε στο σπίτι του, έσπρωξε την πόρτα με δύναμη για να μπει μέσα, δεν πέρασαν καλά- καλά ούτε δυό λεπτά και άκουσε να του κτυπούν την πόρτα. Ανοίγει και τι να δει, τριάντα μικροί και μεγάλοι άγιο -Βασίληδες με τα χέρια τους γεμάτα πιατέλες με φαγητό κρασιά και ό,τι άλλο χρειάζεται ένα γιορτινό τραπέζι..

- χο χο χο!!καλά Χριστούγεννα κυρ- Αντρέα, είπαν όλοι μαζί σαν ενα στόμα Μπήκαν μέσα, έστρωσαν το τραπέζι μέχρι και πετρέλαιο βάλανε στη σόμπα, ζέστανε το σπίτι!!! 

- να είστε καλά παιδιά, χρόνια πολλά, καλά Χριστούγεννα! ένα παιδί τον πλησίασε , ένα μικρό κοριτσάκι, - αυτό είναι για ‘σένα κυρ- Αντρέα,- μια μικρή σακούλα με μια κορδέλα είχε μέσα το δώρο που του είχαν πάρει όλοι μαζί. Το έβγαλε έξω από την σακούλα και το κοίταξε σαστισμένα Η γιαγιά που της έδωσε το φαγητό του το πρωί, πιο νέα και πιο όμορφη κρατούσε στα χέρια της ενα μωρό. Η Παναγία η βρεφοκρατούσα κυρ- Αντρέα να σε φυλάει πάντα και να σε έχει καλά. - ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ κυρ-Αντρέα, είπε η μικρούλα, 

- έχει, έχει παιδί μου, είπε ο κυρ-Αντρέας με δάκρυα χαράς στα μάτια.

ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ " Κι έπειτα..."

Κι έπειτα τι έγινε;
Μάλλον φόρεσα τη πανοπλία
κι έσπρωξα στο γκρεμό το φεγγάρι

έριχνε τόσο φως στην αλήθεια,

την ίδια στιγμή εκετελούσα

τα οικιακά καθήκοντα

την ίδια στιγμή εκτελούσα

τις σκέψεις μου.

Κι έπειτα τι έγινε;

Ότι έπρεπε να γίνει,

να σκουπίσω τη ζωή και το σπίτι

με την ίδια ακριβώς προσοχή

που θέλησα να τα ζυγίσω,

ακριβώς τότε που έσπασε η ζυγαριά

μη αντέχοντας να αναλάβει την ευθύνη.

Κι έπειτα τίποτα σπουδαίο

δεν έγινε.

Συνέχισα να μαζεύω

ρούχα και πεταμένα κομμάτια,

ακριβώς τη στιγμή

που το φεγγάρι ζητούσε εκδίκηση.

Ντίνα

ΛΑΖ ΙΩΑΝΝΑ " Μεσοδιάστημα"

Με ρώτησες 

μια λέξη από Άλφα

σου είπα ασάφεια

μια λέξη από Ωμέγα

σου είπα ωρίμασα...

μη συνεχίζεις...

το μεσοδιάστημα

χάθηκε 

απο λιαστές

λέξεις..