Άσε με
στους λυτρωμούς της μοναξιάς
να ταξιδεύω
πριν με κυκλώσουν οι λυγμοί
του ουρανού
μέσα στο πάθος ντύσε με χρόνε
στη γυμνότητα σου να γέρνω
ίσως χαθούμε ίσως βρεθούμε
τις ώρες που αδειάζουν
οι κρουνοί.
Του σεληνόφωτος τα αστραπόβροντα
ξέρεις που καταφεύγουν
όταν τις αποβάθρες γλύφουν οι λυγμοί
κι έχει η ορατότητα μηδέν σου λέω
της μουσικής τ΄ ακούσματα ν΄ακούω
να ΄ναι το πιο γλυκό αντάμωμα
η φυγή εκεί που όλα κολυμπούν
και απορρέουν έρωτα στα βάθη
του αιώνα τα πιο λαμπερά πλάσματα
του έρωτα
να σε κρεμούν από τα βλέφαρα
από το φως που δεν πρόλαβες δεν ήπιες
ούτε κι εσύ.
Γρηγορία Πελεκούδα
Η φωτογραφία ανήκει στην ποιήτρια ( Αγιόκαμπος Λάρισας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου