ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "ΧΩΡΙΣ ΦΥΓΗ"

Κι αν ξεχασμένο πετροχελιδόνι
σε πετροβόλησε ρηχή η ζωή
και χάραξε μικρό και κλειστό αλώνι
της ψυχής σου την πλατιά αυλή,
*
και αν το στρατοκόπι σου είναι μικρό
στο στενό της μοναξιάς σοκάκι
και όλο να ψάχνεσαι στο γυρισμό
χωρίς να σημαδεύεις στο δρομάκι
*
τον ίσκιο σου τον πλατύ και κυματιστό
που απλώνεται περίγραμμα πιο πέρα
για έναν άλλο και πρωτόγνωρο εαυτό
σε μια αφρόντιστη και περίεργη ημέρα,
*
μην κρεμαστείς κοντό γερτό καλάμι
βαθιά ανάσα να πάρεις απ’ τη γη,
μην πέσεις ξερό στάχυ σε παλάμη
που μένει πάντα αχόρταγη και κλειστή.
*
Τράβα στους δισταγμούς μαχαίρι,
στους φόβους σου δώσε αναβολή
και με τις υποψίες απλωμένο χέρι
ακούμπησε τις σκέψεις σου στην πληγή,
*
γιατί οι πόθοι είναι γλυκοφίλημα
στην ευπείθεια και του λογισμού την τάξη
αλλά και η απόγνωση κρυφομίλημα
σε κάθε θεωρία όψιμη και πράξη.
*
Της μοναξιάς ιδέες δημιουργικές
ως ευδόκιμη ρήτρα και πρεσβεία,
ολοκλήρωνε σε προσωπικές στιγμές
και μην αρνηθείς του πειρασμού τη βία.
*
Πολύστρατο το κλειστό σου αλώνι,
με περάσματα και η νύχτα, χωρίς φυγή
και μείνε μόνος εκεί που θα σε δικαιώνει
η αυτογνωσία, με πεποίθηση κι απαντοχή.

Γιώργος Αλεξανδρής