Είναι εκεί που θα μας περιμένει η Στιγμή
Να ζήσουμε όλα όσα έμοιαζαν χαμένα
Θα χτίσουμε πύλες στον κόσμο
Θα περπατάμε μέσα στου αόρατοι
Θα 'ναι τότε που οι πόλεις θα καίγονται
Θα 'ναι τότε που τα χωριά θα σωπαίνουν
Κλεισμένοι μέσα στα δωμάτια μας θα καλούμε
Το άγνωστο κι όπως θα το γνωρίζουμε
Θα χανόμαστε μέσα του
Σε μια άμμο και μια θάλασσα
Θα χαράζουμε τα ονόματα μας
Θα στεκόμαστε εκεί να τα κοιτάζουμε
Και ένα κύμα θα τα σβήνει
Θα γίνουμε προπετες
Θα γίνουμε κυνηγοί
Των αισθήσεων
Τις νύχτες οι ψυχές μας θα είναι ζωντανές
Δεν θα ψάχνουμε νεκροί να βρισκόμαστε
Θα μιλούν τα μάτια μας
Όχι στο άυλο
Όχι στο άγνωστο
Μόνο στο παρόν
Τα χέρια μας θα αγγίζουν τα πρόσωπα μας
Και οι ανάσες μας θα καίνε
Τα βλέφαρα μας θα μπερδεύονται
Τα δάκρυα μας θα γίνονται ποτάμια
Που ενώνονται
Θα κυλούν μέσα μας
Να ξεδιψουν οι κόσμοι μας
Μέσα από εμάς
Και αν η Αναγέννηση αργεί
Μετά τις πόλεις
Θα κάψουμε τον κόσμο
Έτσι για να Λάμπουν το πρόσωπα μας
Στις ενώσεις μας
Σε έναν κόσμο συνονθύλευμα
Γεμάτο όρια
Να πάμε κόντρα στα πρέπει
Και στα μη
Και στη σιγή των ψιθύρων
Να γελάμε δυνατά
Κάθε χαραυγή να χανόμαστε
Και κάθε Αυγή να συναντιομαστε
Κι ανάμεσα στις νύχτες
Να κοιτάζουμε
Τα φορέματα
Να χορεύουν με τις Σκιές
Κι εμείς ατάραχοι
Να περιμένουμε
Εμάς
Ανάμεσα στο Λυκόφως
Και τη Λυκαυγή
Γιώργος Σιλιβάκος
07/09/2024
🍀
Στο τώρα και στο πάντα
Όσα δεν ήθελα,
ήταν γιατί δεν μπόρεσα να τα δω
Όσα ήρθαν,
απήλθαν μουδιασμένα.
Προσπάθησα να εξηγήσω τα ανεξήγητα συναισθήματα,
να παλέψω μαζί τους
να νικήσω τις Ερινύες
να προχωρήσω.
Έψαχνα, έψαχνα τις λύσεις και τον τρόπο
για το μαγικό, ανεξάντλητο ταξίδι της ζωής.
Κι έμεινα εδώ,
στο τώρα να σε περιμένω.
Ένα παρόν που ήρθε χωρίς να φαντάζομαι
πως συμφωνούσα μυστικά,
πως θα σε σκέφτομαι για μια αιωνιότητα.
Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου