Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2024

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΖΑΛΩΝΗ "Αφού δεν μοσχοβολούν οι κατιφέδες..." Ποιητική Συλλογή

 


Το 2023 έκλεισε με την ποιητική συλλογή:

"Α φ ο ύ δ ε ν μ ο σ χ ο β ο λ ο ύ ν ο ι κ α τ ι φ έ δ ε ς", της Παναγιώτας Χριστοπούλου Ζαλώνη, της αγαπημένης μάνας των ποιητών, που δεν κουράζεται να ψάχνει και ν’ ανακαλύπτει ποιητικά διαμαντάκια νέων ποιητών και να τους αναδεικνύει.
Αφοσιωμένη πάντα στη μελέτη όλων των μορφών του ποιητικού λόγου, παροτρύνει μέσω του λογοτεχνικού της περιοδικού, Κ ε λ α ι ν ώ, όλους όσους την ακολουθούν στη μελέτη της ελληνικής γλώσσας και την εξέλιξη της γραφής τους.
Σε ένα από τα δοκίμιά της που συμπληρώνουν τη συλλογή της γράφει:
«Στην εποχή μας, μια εποχή που μαστίζεται από απαίσιους “ιούς” και μεταφέρει ο άνεμος της υποκουλτούρας, της παραλογοτεχνίας ευρείας δημοσιότητας, ο κόσμος όλος έχει ανάγκη από το φως των ποιητών, για να γίνει πιο λευκός, άυλο περίβλημα να ενδυθεί, να παραμείνει αναλλοίωτη η ουσία του.
Χρειαζόμαστε τον ποιητή, που τις περισσότερες φορές όταν είναι γνήσιος ποιητής και όχι απλός στιχοπλόκος, να μας βοηθήσει με τον φωτεινό του λόγο, τα νοήματά του τα υψηλά, τις έμφορτες ομορφιάς λέξεις του, να υπερβούμε αυτή την ασθένεια που μαστίζει και την πατρίδα μας, την ελληνική κοινωνία.
Η σύγχρονη λοιπόν ίωση στην ελληνική πραγματικότητα επιφέρει και την πληγή της λεξιπενίας.
Στερεότυπες εκφράσεις, ομοιόμορφο λεκτικό υλικό, παραφθαρμένες ξενόγλωσσες λέξεις καλύπτουν σαν βρόμικες σκόνες τη λαμπράδα της ελληνικής γλώσσας μας…
Τα γιατρικά και για τη λεξιπενία κρατούν στα χέρια τους οι ποιητές. Γιατί ο ποιητικός λόγος δεν στηρίζεται στις 500-600 λέξεις που αποτελούν το καθημερινό λεξιλόγιο του σημερινού Έλληνα αλλά σε χιλιάδες λέξεις (80.000.000) περίπου, σύμφωνα με πανεπιστημιακές έρευνες του εξωτερικού (αρχαίες, μεσαιωνικές και νεοελληνικές).
Τον πακτωλό των ελληνικών λέξεων οφείλουμε όλοι: ποιητές, δάσκαλοι, γονείς να τον διατηρήσουμε αναλλοίωτο, φωτεινό, διάφανο».
Πανσέληνος
Θριαμβική Πανσέληνος
γλίστρησε στο μπαλκόνι
στου στεναγμού την ώρα,
την ώρα του άλγους
της ευγενικής ψυχής του ποιητή
και σμίλεψε με τις ασημιές
αχτίδες του το ποίημα.
Κι ύστερα άρχισε να μιλά λέξεις
που λέν’ στο κύμα τα κοχύλια.








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου