Στο βυθό αναπαύεται
η ισχνή παρουσία μου.
Αδιαφορώ για το τέλος,
με το στόμα φιμωμένο
υφαίνω λέξεις.
Σφίγγω τα δόντια ,
ο θόρυβος της θάλασσας
ταλαντώνει τις ήσυχες στιγμές.
Θαρρώ πως εκπνέω
καταπίνοντας τις πράξεις τις φθαρτές.
Στο σκοτάδι των ωκεανών
με κρατούν ακίνητο
τα σημάδια των εποχών
και η γεύση του χάους.
Στον κυματιστό θόλο
άρχισαν να φαίνονται
τα τσαλακωμένα πρόσωπα των ανθρώπων .
Carpe .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου