Κωνσταντίνος Μπασούρης " XRTC

 

Άσχημο πράγμα η συνήθεια,
σε τυλίγει με τ' αόρατα δεσμά της
σ' ένα φαύλο κύκλο
στείρων επαναλήψεων,
μέρα με τη μέρα,
χρόνο με τον χρόνο.
Τόσο, που φτάνεις να έχεις συνηθίσει
ένα αυτόματο πηγαινέλα,
σαν σε μονότονη λούπα.

Ξένος ανάμεσα σε τόσους,
ακόμα και για σένα.
Εξάρτημα μιας μηχανής
που τρέφεται απ' τον φόβο,
εξαρτημένος απ' την ύπαρξη των άλλων,
γνωστών κι αγνώστων,
σημαντικών κι ασήμαντων.

Γαντζώνεσαι επάνω τους
νομίζοντας πως είναι στήριγμα,
μην τυχόν κι εκλείψουν
απ' την καθημερινότητά σου,
μην τυχόν και δεν καλύψουν
τ' ακάλυπτα κενά σου,
από φόβο μη βρεθείς
εν μέσω μοναξιάς -
κι ας αποδεικνύεται πολλές φορές
υγιής κι εποικοδομητική -
όταν έχεις ν' αντιμετωπίσεις
το είδωλό σου που σε κοιτά,
ένα πιστό αντίγραφο απέναντι
κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν,
τότε που οι ερωτήσεις
απαιτούν μιαν απάντηση,
όχι μελίρρρυτες δικαιολογίες.

Τότε που μοιάζει ακατόρθωτο
εκείνο το βήμα
που σε βγάζει απ' τη ζώνη ασφαλείας
σε μονοπάτια απάτητα
κι ας χρειάζεται ενίοτε το ρίσκο,
που θα ωθεί το κάθε βήμα
προς μια νέα πτυχή του εαυτού,
σαν την εκμάθηση
μιας ξένης γλώσσας,
απ' τις απλές λέξεις,
μέχρι τη σύνθεση προτάσεων,
μέχρι την ανάπτυξη ιδεών.

Ούτως ή άλλως,
και η συνήθεια
είναι μια ιδέα,
όπως και η τόλμη
να της ξεφύγεις.