Ασφυκτιώ, αναζητώ
ανάμεσα στις γρίλιες
το λιγοστό φως .
Σε δωμάτια άφεγγα
περιπλανιέμαι πάνω στο σώμα σου.
Σε νοιώθω δίπλα μου,
χαμένοι κι δυο
μες στη σιωπή της λύτρωσης.
Μια πορεία προδιαγεγραμμένη
προς την κρυμμένη ομορφιά,
χωρίς αντάλλαγμα κανένα.
Τα τρεμάμενα χείλη,
το έναυσμα να διαταράξουμε την ακινησία.
Η περιδίνηση των σωμάτων
κατέλυσε τον κάθε ενδοιασμό .
Εν αγνοία μας....
συνωμότησαν οι χτύποι της καρδιάς...
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου