Κωνσταντίνος Μπασούρης "Φώτα απορίας"

Ταξιδεύω βράδυ,
τότε που η πόλη
αλλάζει πρόσωπο
και γίνεται μια άλλη.

Ταξιδεύω βράδυ
κι απομακρύνομαι.
Απ' όλους μακριά
και μακριά απ' όλα.

Στις μεγάλες λεωφόρους
με τι σιγή μου ανταμώνω,
μ' ένα μινόρε απαλό
πιστό συνοδοιπόρο.
Κι ολόγυρα μου
ένα μοιάζουν
η γη κι ο ουρανός.
Τίποτα ενδιάμεσο,
τίποτα να ξεχωρίζει
και να χωρίζει.

Μέσα στον μεγάλο, μαύρο
αυτό καμβά
βλέπω όσα δε φαίνονται,
όσα φανερώνει η καρδιά
και η φαντασία
ελεύθερα χρωματίζει.

Κι όσο η νύχτα προχωρά,
προχωρώ κι εγώ μαζί της,
αιωρούμενος θαρρείς
ανάμεσα στ' άστρα,
εκείνα, τα επίγεια,
όπως φαίνονται τα φώτα
μακριά να τρεμοπαίζουν
και να φεύγουν,
όπως όσοι και όσα έφυγαν,
μα τα βράδια
σαν όνειρο επιστρέφουν.
Φωτεινές, μικρές πινελιές
το βλέμμα όπου κι αν στρέψω,
μιαν απάντηση καθώς αναζητώ
στα ερωτηματικά εκείνα
που γύρω μου εγείρονται,
μέχρι ν' αλλάξει χρώμα ο καμβάς
κι αρχίζει να χαράζει.

Κωνσταντίνος Μπασούρης