6 Χρόνια αδικαίωτα, έχουμε τις ζωές μας, πονάει να ασχολούμαστε με κάτι τέτοια. Όμως χωρίς Εμείς, Εγώ δεν υπάρχει. Ας ξεκινήσουμε...
Χαμένες εστίες
(Φωτιά στο Μάτι 23/7/18)
Οιμωγή, κλαυθμός, θρήνος.
Βουβές οι ψυχές περιδιαβαίνουν
τα μαύρα κουφάρια των δέντρων,
τα άμορφα ερείπια που θυμίζουν εστίες,
τα κλειστά μονοπάτια που ορίζουν ανύπαρκτα όρια.
Εφιάλτης και Γούσιας συνόμωσαν
όρκο καταστροφής.
Η Ειρήνη κι η Αρμονία
έλειωσαν στην πύρινη λαίλαπα.
Διερράγη η αλυσίδα ζωής.
Άνομοι σκοποί υποβόσκουν
στη λήθη των χαμών.
Οι νεκροί πότε δεδικαίονται;;;
Όλγα Π. Αχειμάστου
Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με το AI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου