George Frederic Watts - Ελπίδα. 1886
Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται
μια πληγωμένη ελπίδα ,ψυχής η κραυγή
ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται
σ΄ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί
Τη μέρα εκείνη της κρίσης
λαμπρός ο ήλιος καλεί
αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο της σήψης
δώρα να δώσει για εκείνους να στρώσει της χαράς το χαλί
Στης λησμονιάς τα στενά περασμένα θυμάται
σ ένα παγκάκι στο πάρκο, τ αστέρια σκεπή
η μοναξιά μες τη νύχτα το κρύο φοβάται
και βυθισμένη σε σκέψεις τη βρίσκει η αυγή
Ελένη Θ.Π.Λουκά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου