Στους γκρεμούς της παλάμης μου
κατρακυλά η χαρμολύπη,
η θλίψη όσων αισθάνομαι.
Αποπροσανατολίζομαι,
τεράστιο το βάρος των ψευδαισθήσεων.
Η ένδεια των συναισθημάτων
αναιρείται λαξεύοντας όνειρα
στα καλντερίμια του χρόνου.
Τη ροή της βίας
επικαλύπτει η συμπόνοια.
Η αθωότητα παραμένει ασύλητη
κρύβεται στα νούφαρα
διαφεύγει στο άπειρο.
Carpe.
Φανταστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή