Βουνά απροσπέλαστα
στης ζωής η ειμαρμένη
Χιόνια στα μάτια των λύκων
που αλυχτούν λανθασμένες
ώρες υπόγειας επαγρύπνησης...
Κάνει κρύο και οι στίχοι
δεν στεριώνουν στις σελίδες
του νού΄
ίσως ας αφεθούν
να ιντριγκάρουν
περισσότερο την σκέψη
που γνέθει για να γαληνέψουν
οι ποιητικές ψυχές...
Η ψυχή του ποιητή
χρειάζεται λίγο ίσκιο
να μπορέσει στους καύσωνες
και στους χειμώνες της κατακλυσμιαίας
έμπνευσης να ανα-γεννήσει λέξεις
να πλάσει σύμβολα και να γιατρέψει
συμβολικές του κοινωνικού σύγχρονου
γίγνεσθαι ανήσυχες φωνές....
Ας γίνει η προσευχή η φωνή
που θα λιώσει τους πάγους
της αμαρτωλής του υποσυνείδητου
πονηριάς.
Βρήκε στο χαμόγελο
του πλατάνου τον
ίσκιο που μετά χαράς
ο ήλιος του δειλινού
ξαπόστασε την έμπνευσή του.
Μέχρι να ενηλικιωθεί
το ξημέρωμα της πνευματικής
του διαύγειας
δίχως φωνή
από το είναι του
Άγιες στιγμές
θα απαγγέλουν
τον νόστο
των ...συλλογισμών του!.-
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ-Καθηγητής,πτυχιούχος ανθρωπιστικών σπουδών Ελληνικού πολιτισμού, μέλος της διεθνούς εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, μέλος της ένωσης Αιτωλοακαρνάνων λογοτεχνών.-
Πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφή