ΛΙΑ ΣΙΩΜΟΥ - ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ"

 Δεκαοχτούρες

Τι να σου λέει άραγε

            Γλυκό μου περιστέρι

Το Ταίρι σου  μες᾽ στην υγρή

            Του πρωινού σιγή;

 

Τι λόγια και τι όνειρα

            θε να σου γυροφέρνει

Στ᾽ αχνό το φως της χαραυγής

            Στην γκρίζα ομίχλη της ακτής

 

Λες να ζηλεύω άραγε

            Την ήρεμη φωλιά σου;

Τον έρωτα που τραγουδάς

            Με τιτιβίσματά σου;

 

Λες το γλυκό το κάλεσμα

            Το χάραμα ,το δείλι

Λες να ξυπνά σε μένανε

            Του χωρισμού την δίνη;

Ευαγγελισμός

 

Τ ᾽ανθούλια  που μου μάζευες

Στις αγκαλιές των κάμπων

Οι καμπανούλες των αγρών

Οι κυκλαμιές των βράχων

 

Τα ρείκια και τα θύμαρα

Τα κρίνα,  τ᾽ασφοδίλια

Της μυγδαλιάς τα λούλουδα

Οι πασχαλιές, τα γιούλια

 

¨Όλα, αγάπης κέρασμα

Όλα ονείρων μύρο

Στην θύμηση εμείνανε

Σαν Ευαγγελισμού ένα κρίνο

Στο Επανιδείν

 

Ω! ναι, θα ξανάρθεις

            Απ᾽ την θάλασσα πέρα

Σελήνης ασήμι

            Πνοή απ᾽αγέρα

Φωτιά απ᾽ την άμμο

            Που ήπιε τον ήλιο

Ανέμου δροσούλα

            Απ᾽ ορέων σκιά

 

Ω! ναι, θα ξανάρθεις

            Φωνή του πελάγου

Γραμμή επουράνια

            Σαν πέταμα γλάρου

Ανέμων φιλιά

            Σε βράχου σχισμή

Του ήλιου σφραγίδα

            Στην όμορφη γη

 

Ω!, ναι θα ξανάρθεις

            Αετός στην φωλιά του

Και γεύση απ ᾽ ελπίδα

            Θεός στα όνειρά του

Ω ναι, σαν το στάχυ

            Ειρήνη του κάμπου

Ναι σαν το γιούλι

            Γαλήνη του νου

Πλατωνικός Έρως

¨Ηλθες κι απόψε στα όνειρα μου

σαν φωταυγή απ᾽ αστροφώς

Να μου θυμίσεις περασμένα

Μη κι᾽απαλύνει ο καημός

Είχες χαθεί απ᾽ την ματιά μου

ανήκες σ’᾽άλλους ουρανούς

Σαν τον κομήτη στην καρδιά μου

απ᾽ άγνωστους μεσημβρινούς

Κι ᾽έφερες γλύκα στη υφή μου

και μια γαλήνη στην ψυχή

Λες και σε τύλιξα μες στην ζωή μου

σ’᾽αγάπης μνήμη μες στην σιωπή

Είχες χαθεί απ᾽ την θωριά μου

δρόμοι που σμίγουνε σε ουρανό

Δεν είσαι δίπλα μου σιμά μου

μα πως σε νιώθω, σε ποθώ

Και με τυλίγεις λες σ’ αστέρια

και με ποτίζεις ουρανό

Κι αν κάποια δάκρυα κυλάνε

Πως σ’᾽αγαπώ, πως σ’´αγαπώ

Δεν σ’᾽ένιωσα ποτέ σιμά μου

μα ζεις για πάντα στην σιγή

Σαν χόβολη για τα όνειρα μου

σαν χάραμα κι ανατολή

Μη με ξεχάσεις και μη φύγεις

για σένα σεργιανώ την γη

Μες στης ζωής μου τα αγέρια

εις η πυξίδα κι η πνοή

Μ᾽ αγάπησες, μα δεν μου το πες

Δρόμοι που σμίγουνε σε ουρανό

Θέλω να γείρω να πλαγιάσω

τα όνειρα μου στον γιαλό

Φωτογραφίες: Λία Σιώμου 

Θερμά ευχαριστώ  την αγαπημένη μου Γεωργία Κοτσόβολου για την ανάρτηση των παραπάνω ποιημάτων μου στο εξαιρετικό μπλογκ της HOMO UNIVERSALIS και για το υπέροχο έργο της και συμβολή της στην λογοτεχνία γενικώς

Τα ποιήματα   είναι από την Συλλογή μου  Αλκυονίδες,  Εκδόσεις Δωδώνη 2001

Λία Σιώμου