Αφιέρωμα - Για όσους νοσούν από Alzheimer
1. Μαραμένα φύλλα
Αφήνω τη ματιά μου να σας ακολουθήσει
μαραμένα φύλλα ,αμέτρητα, στην άκρη του δρόμου .
Εικόνα φθινοπωρινή ,ζωγραφικές πινελιές
και κάτι ακόμα, αλλά τι !
Θυμήσου σώμα!
Μέσα σου ,είναι οι σκέψεις μου και η ζωή μου,
φύλλα πολλά και μαραμένα ,
βαριά και σκοτεινή η ανάμνησή μου !
Θαρρώ θυμάμαι, αλλά τι!
Ένα τροχαίο μοναχά και φύλλα,
φύλλα στο σώμα μου πολλά !
🍁
2. Θλιμμένα μάτια
Χαμήλωνε τα μάτια , όταν τον ρώταγα,
ποιος είμαι !
Γυρνούσε στις παλάμες το μπαστούνι
κι αναστέναζε!
Και πάλι ,κάρφωνε το βλέμμα απάνω μου,
ψάχνοντας στα σκοτάδια του μυαλού του,
να με βρει .
Κάθε ματιά του, απορία και βάσανος .
Κάθε κουβέντα του, για το τώρα .
Το χθες είχε φύγει, για πάντα ίσως ,
τώρα, που ο νους γυρόφερνε τρελά,
στα ίδια και στα ίδια.
🍁
2. Θλιμμένα μάτια
Χαμήλωνε τα μάτια , όταν τον ρώταγα,
ποιος είμαι !
Γυρνούσε στις παλάμες το μπαστούνι
κι αναστέναζε!
Και πάλι ,κάρφωνε το βλέμμα απάνω μου,
ψάχνοντας στα σκοτάδια του μυαλού του,
να με βρει .
Κάθε ματιά του, απορία και βάσανος .
Κάθε κουβέντα του, για το τώρα .
Το χθες είχε φύγει, για πάντα ίσως ,
τώρα, που ο νους γυρόφερνε τρελά,
στα ίδια και στα ίδια.
🍁
3. Τρίτη ηλικία
Είναι ωραία η ζωή, μα κάποιες σκέψεις,
που έρχονται απρόσκλητες ,
δε θες να τις πιστέψεις.
Κι όλο σε βασανίζουνε
γιατί σου μαρτυράνε,
πώς πέρασαν τα χρόνια σου
και θα σε τυραννάνε
οι αρρώστιες κι η ανημποριά,
αυτά έχουν τα γηρατειά .
Τρίτη ηλικία, να την πεις,
ω, πώς να ζήσεις
κρυμμένη η μνήμη στα βαθιά,
έλα κοντά μου ,να σε δω
κάτι να μου θυμίσεις !
Χάνομαι μες στη σκέψη μου
«ποια είμαι», μη ρωτήσεις !
Να, πιάσε εδώ στο χέρι μου ,
βαθιά, παλιά πληγή
μόνο το σώμα μαρτυράει
το τι έχει συμβεί !
Το σώμα κι αν αδράνησε
μας δείχνει τα σημάδια,
τώρα που ο νους λησμόνησε,
λύπες,χαρές και χάδια .
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου