''Πώς τα καταφέρνει ο άνθρωπος να είναι τέρας και ζώο συνάμα...
Να βγάζει από μέσα του τα χειρότερα συναισθήματα που τον κατατάσσουν στα κατώτερα όντα του πλανήτη και όχι στο ανώτερο ον όπως θέλει να βαυκαλίζεται.
Μορφή θεού με ψυχή διαβόλου, εμφάνιση ανθρώπου-πράξεις ζώου, πρόσωπα φωτεινά με σκοτεινές ψυχές...
Ανταριασμένα μυαλά, ταραγμένα πνεύματα, πληγωμένες καρδιές... Η άβυσσος δεν έχει τέλος, δεν έχει όρια, δεν έχει πάτο.
Πίσω από τα προσωπεία τα ζώα κρύβουν τα δόλια ένστικτά τους και η κατρακύλα χωρίς φρένο, χωρίς σταματημό. Τα κόμπλεξ βγαίνουν έξω και ουρλιάζουν κατασπαράζοντας ό,τι βρουν μπροστά τους.
Ατέρμονη επιτάχυνση φέρνει το πλάσμα-χωρίς-όνομα - (όχι τον άνθρωπο) - από το κακό στο χειρότερο.
Το πορτρέτο όλων των σύγχρονων ''Ντόριαν Γκρέϋ'' δείχνει το τέρας που ο καθένας έχει μεταμορφωθεί, τον δαίμονα που στοιχειώνει την κάθε του πράξη, την ανταριασμένη θάλασσα των συναισθημάτων, την κόλαση της ανασφάλειας, την έπαρση του αυτονόητου.
Κρίμα στον άνθρωπο που φαντάστηκε τη θεϊκή ανωτερότητα του ενώ σέρνεται ψυχικά σαν τον όφι, περπατώντας τυπικά στα δυο του πόδια...φέρνοντας σε αδιέξοδο κάθε πνευματική κατάκτηση. Στην αρένα των ενστίκτων θυσιάζεται η γνώση και το φως.
Κανένας "θεός" δεν κατάφερε τελικά να κάνει το "τέρας", "άνθρωπο"...
Τα κροκοδείλια δάκρυα έπεσαν στη γη και έγιναν αγκάθια.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου