Carpe "Διάττοντα, φως..."

Εκλιπαρώ για λίγο φως απ'τους διάττοντες

πυρακτωμένα σώματα

που ακτινοβολούν κατά την πτώση τους

...όποια κι αν είναι αυτή.

Μια ψυχή θολή φιγούρα,

στέκεται αόρατη αιώνες τώρα,

στο κατώφλι του φεγγαριού.

Χαμένη μέσα σε πρέπει

μικροαστικά κι εφήμερα.

Σμιλεμένη απ'το καλέμι

του λιθοξόου χρόνου,

υποταγμένη στις τάξεις της λογικής.

Μια ψυχή παγιδευμένη

στα ερείπια ονείρων απατηλών

που κάθε νύχτα

τις κρύες κι ασάλευτες ώρες των σκέψεων

αγωνίζεται να ζωντανέψει

αντικρίζοντας το φως κάποιου

διάττοντα που αρνείται επίμονα

...να σβήσει!

Carpe.