ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ " Γδυμένα Θέλω "

Πίνακας - Mónica Fernández

Είν οι καιροί μικροί
και συ δεν ήξερες το μεγαλείο
αν θα ευοδωθεί
κι αν πιάσει τόπο.
Μικρές κι οι λέξεις
κι οι ποιητάδες πέθαναν
και γραφτήκαν όλα
τα λόγια τα μεγάλα,
όμως δεν υπολόγισες
τα βάθη.
Χτίσανε, αγάπη μου,
εκείνα τα κοιτάγματα μας οχυρά,
σε μήκη απροσμέτρητα
χαράχτηκαν
και στάλθηκαν στο πέραν,
τι άνοιξη κι αυτή ηρωική
που να μυρίζει έπος,
τόση αγάπη μάζωξε
που διέστειλε το χρόνο,
τόσος ο έρωτας,
μεγέθυνε τα πλάτη.
Και κάτι μάτια πύρινα
που θριαμβολογούσαν σ αγαπώ
ταξίδεψαν και πάνε
έξω απ την ποίηση,
εκτός τόπου και πόνου,
μπλεγμένα βλέφαρα
γδυμένα όλα τα θέλω.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ.