ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ " Amour fou "

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

37 ανεπίδοτες επιστολές γραμμένες από την ψυχική ανάγκη ενός άντρα να κατακτήσει και να κατακτηθεί από το Αθώο Κόκκινο μιας αγάπης.

Ελεύθερες οι ανάσες σου κάψανε τη σάρκα, άγγιξες, ένιωσες, κατάκτησες. Μιλούσες βαθιά, μ’ ένα γέλιο γεμάτο αισιόδοξη ζωή. Το είχες φυλαγμένο στο στέρνο να σε παρασύρει με οδηγό τη ψυχή σου. Και μου γελούσες, και μου μιλούσες, και μου έγραφες λόγια που γεμίζανε το χώρο στιγμές άσβεστες στο χρόνο. Τις κλείναμε σφιχτά στις χούφτες μας, λες και πριν αρχίσει το ταξίδι, η νοσταλγία των αόρατων δεσμών, μας έκανε να θέλουμε όλο και πιο πολύ. Όλο και πιο πολύ να ζήσουμε τη θάλασσα, να κατοικήσουμε στο κύμα και να χάνεται ο τόπος στο χρόνο.

Ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα.

Πλάτων

Συνωμότες του απόλυτου, οι σκέψεις

Απόσπασμα 

Ημέρα Πρώτη

σκέψεις

Έλα τώρα να σου πω… κι έχω τόσα πολλά που δεν πρόλαβα. Άκου…

Νόμιζα πως έχω χρόνο, μα όταν κοίταξα πίσω, είχε κιόλας περάσει μια ολόκληρη ζωή. Πέρασε ο χρόνος από πάνω μου. Οι στιγμές άυλες πλέον υψώθηκαν στον αέρα κι όσα νόμιζα στον κόσμο πως ήταν ένα πράγμα, κατάλαβα πως ήταν τόσα πολλά που άφησα να μου ξεφύγουν.

Να φύγουν άφησα αδιάφορος εκείνες τις ευφρόσυνες στιγμές, τις απόλυτες στιγμές που ολοκληρώνουν όσα ο νους και το σώμα αφουγκράζονται· και τα ‘χασα, για πάντα, για πάντα στερήθηκα την ομορφιά τους.

Στις μύτες διαβαίνεις τη ζωή με τρυφερή αναίδεια. Ξεσπάς χορό ανέμελο στην επαφή του δρόμου. Λυπημένη και χαρούμενη. Ανάσα ανήμερη, γέμισε τα σπλάχνα. Με άλλη μορφή το κάθε σου βήμα, όσο οι σκέψεις στους ρυθμούς του Tango ξεσπούν παράτολμες αισθήσεις, να διανύσουν βαθιά… βαθιά να διανύσουν προσμένοντας την απόλυτη στιγμή και να γευτούν, να χορτάσουν με χαμόγελο, την απόλυτη αφή.

Ευλογημένες οι στιγμές, όταν χαρίζονται αυτούσια μεγαλόπρεπες, ακόμη και μέσα στην έλλειψη του απτού χρόνου δείχνουν δυνατές, απυρόβλητες στην αιωνιότητα.

Ζεστές του καλοκαιριού οι μέρες. Δεν φταίει το καλοκαίρι γι’ αυτό τον πυρετό που πάλι σήμερα καίει κάθε σκέψη. Αυτή η ίδια, η σκέψη, ευθύνεται που γεμάτη εναγώνιο αίσθημα βουλιάζει από έλλειψη.

Παράξενο, όλα τα πρωινά των ημερών, όλες οι νύχτες των συμπαντικών δυνάμεων εναρμονίζονται στην ωριμότητα της υπεροχής, έτσι που οι στιγμές ξέρουν να μεταμορφώνονται σε μία και μοναδική σύνδεση.

Συνωμότες του απόλυτου, οι σκέψεις, σε κάθε βήμα προβάλλουν στο παρόν τη σύνδεση.

Οι σκέψεις είναι σκιές των συναισθημάτων μας –πάντοτε σκοτεινότερες και απλούστερες

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

Anima 

εκδόσεις

τηλ: 2106147010