ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ " Το τελευταίο γράμμα "

Το τελευταίο γράμμα
---------------------------------------
Σοφία άμετρη,άφθαρτη,
καλπάζουσα ταχέως προς τον αιώνα.
Αυτοί που ποθούν να χωρίζουν,
λουσμένοι με συγχώρεση βάδισαν.

Η πανάθλια ψυχή τους στο βάθος,
έρπει προς τη μετάνοια.
Υπέρμαχος της ειρήνης της ουράνιας.
Ύμνοι θερμότατοι,στοργικοί,
χάνονται στα χάλκινα πρόσωπα.

Μικρά βλαστάρια μέσα σε θερμές πρεβείες,
υφαίνουν μια γαλήνη Πατροστεφανωμένη.
Νεκροί δεν είμαστε,θλίψη δε γνωρίσαμε.
Ξέραμε το κύτταρο του Θεού το αθάνατο,
το βλέπαμε στο άρωμα του νυχτολούλουδου
τις νύχτες που ατρόμητοι βαδίσαμε
ευθεία πάνω στο φόβο.

Μόνο που τώρα τελευταία,σκεφτομαι έντονα.
Κάτι πρέπει να υπάρχει μετά τη τέχνη...
Η τέχνη μια γεύση.
Η ποίηση μόνο μια μυρωδιά...

Ιερή εικόνα μιας μνήμης υπεροχής,
σωτηρίας λιμένας και δάκρυ χαράς.
Πόθος για σένα που χωρίζεις
τον υπέροχο εαυτό σου,
που έχεις όλα τα καλά να σε τυραννούν.

Εσύ που έχεις βασιλική καταγωγή
κι ενώθηκες βαριά και βαρετά με τους άλλους.
Ενώθηκες με εμάς...
Εμείς,είμαστε εσύ αδελφέ μου,
μα τα μαύρα σύννεφα της άγνοιας
σου σκότωσαν το νου.

Δούλος σου έρχομαι και σε προσμένω,
έχοντας φωτογενή την ελπίδα μου,
με αξιώσεις πάνσεμνες,αγνές,εύοσμες.
Καύχημα και έλος πίστης έδιωξαν,
το φως το τελευταίο.

Άρδευσα με νου και γαλήνη,
τα μισόκλειστα μάτια σου,
κοντά στο ακίνητο σου πνεύμα.
Η δόξα η πολύβουη χέρι με τη σιωπή μου.

Μόνο που τώρα τελευταία,σκέφτομαι έντονα.
Κάτι πρέπει να υπάρχει μετά τη τέχνη.
Η τέχνη μια γεύση...
Η ποίηση μόνο μια μυρωδιά!
Μοναχά μια μυρωδιά...

Μια γεύση σταγόνας δροσερής.
Κάποιος στέκεται εκεί στο τέλος της τέχνης.
Μονάχα φως και μελωδία στην ιστορία.
Μόνο καρτερόψυχο σε καλούσαν.
Πέταγες...

Η ποίηση μόνο μια μυρωδιά.
Μοναχά μια μυρωδιά ήταν...
Στο τέλος σου δείχνω το δρόμο.
Ένα δρόμο...
Μόνο ένα...
Σε φιλώ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
(Νέα ποιητική έξοδος)