Σπασμένο καράβι, χωρίς κατάρτια
μόνο Αρπισματα Νοσταλγίας
ξεχώριζαν φωνές, ευχές, δάκρυα για οτι με άφηνε πίσω
ταξίδια που έσβηναν στο κατάστρωμα
κύματα της θάλασσας που πήραν λάθος δρόμο
με σιωπες κι ενα κόκκινο φως
που ταξιδεύει χρόνια τώρα
χωρίς σκοπό
χωρίς στόχο
μόνο ταξιδεύει, πάει κι εγώ μαζί του
καταγράφω βιωμενες εικόνες
ησυχάζω μονάχη και μόνη
κι ότι με πνίγει εκεί πηγαίνω
κι ότι αγάπησα ηχεί και μ' αγκαλιάζει
λογικευει το κορμί μου
ν' αντέξω τη μοίρα, τους ήχους
να λυτρωθω στο λιμάνι
να γιατρευτω στο πέρασμα του
κι ότι με σώζει απ' τους νοτιαδες
να σεργιανω και να κρυώνω
σιγοσφυριζοντας σκοπούς μοιρολόι
με κομμένη ανάσα να γεννω βυθούς
σε ξένες διαδρομές ζητιάνες
που σακατευουν όνειρα.
Δάκρυσε ο αγέρας
Σε φώναξα επιθυμία
γεμίζοντας την Ψυχή μου αλμύρα
μα ναυάγησα δίχως πανιά.
Ώρα καλή Αγάπη μου...
Maria Avgerinou
-Αρπισματα Νοσταλγίας- Nostalgy's Harpism
Ποιητική Συλλογή :ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΤΥΠΟΙΣ
Ποιητική Συλλογή :ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΤΥΠΟΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου