ΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΓΙΩΤΑΚΟΥ " Ατιτλο "

Στην άγονη πέτρα εκεί εκαθίσαμε
και εκλαύσαμε!
Ζωή δεν είχαμε εντός μας για να
σηκωθούμε...
Το νεύρο μας μια φοβερή ακεφιά είχε
ήδη τσακίσει..
Τη ζυγαριά κρατήσαμε προς το μέρος
της λύπης και της απελπισίας..
Φορτωθήκαμε το θρήνο μιας χαμένης
ζωής και από τοίχο σε τοίχο χτυπήσαμε,
σαν τα πουλιά που τα φτερά τους σπάσαν!
Ψυχή και σώμα αλύπητα πληγώσαμε!

Αρνούμαι την κατάσταση αυτή...
Αέρα θέλω ν' αναπνεύσω, να χορτάσω..

το γέλιο των μικρών παιδιών ν' ακούσω...
Τον ήλιο λαμπερό να αντικρίσω θέλω!
Μα δεν μπορώ, δεν με αφήνουν!
Σκοτώνουν τη ζωή μου στης σιωπής
την τραγική αγωνία...
Κι' είναι οι κάμαρες και τα παράθυρα
για μένα δυστυχώς κλειστά...
Και καρτερώ και καρτερώ, μήπως και έρθει
κάποιος και τ' ανοίξει!!
Μα τίποτε δεν γίνεται...
και αυτή η ματαία ελπίς
πόσον με θλίβει!