<< Δεν γίνεται να μην υπάρχει Παράδεισος,
κάπου θα ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει>> , είπε.
Ίσως εκεί που οι πονεμένες νυχιές
εναποθέτονται ευλαβικά κάτω απ' τις μυριστικές μαγνόλιες.
Πιθανόν στον τόπο των παιδιών, όνειρο
που είχαν να γίνουν αργοναύτες,
φόρο τιμής σε κάποιους μικροπρίγκιπες
και πειρατές, όταν θα οργώνουν λιβάδια χρυσανθέμων.
Θηριοδαμαστές των ποντικιών
και τσίρκων ακροβάτες...
Θάναι η γη εκεί, τα δόντια μας θα φτύνουμε στο χώμα
να ταϊστούν οι αβλαβείς,
και τα όρια του θάναι από κορδέλες
διάφανου λινού
κι όχι συρματοπλέγματα.
Ο ιδρώτας δεν θα είναι της δουλειάς
αλλά του οργασμού,
ενώ το ηλιακό στεφάνι
θα στέκεται κορώνα
στα κεφάλια των τρελών Δημάρχων.
Και οι ποιητές, οι τελευταίοι,
θα πετάξουν λέξεις διθυραμβικές και τα βραβεία
και θα γράφουν κατά συνείδηση.
http://selanagraika.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου