Ανά τους αιώνες σ'αναζήτησα
-κι ακόμη σε γυρεύω!-
Σε πολιτείες,σε χωριά,
σε λόγγους σε λιβάδια,
με πείσμα κι αγωνία σ'έψαχνα
και με υπομονή σε καρτερούσα!
Κι εσύ,πότε σα ροζ συννεφάκι έρχοσουν
και πότε ωσάν κοράκι μαύρο!
Πότε πρίγκηπας αστραφτερός,στο πάλλευκο σου άτι
και πότε ζητιάνος κουρελής,ζήτουλας της αγάπης !
'Οπως και να'ρχοσουν στο διάβα μου,
ψεύτικος πάντα ήσουνα και πάντα με γελούσες!
'Επαιρνες ό,τι ήθελες κι ύστερα με ξεχνούσες!
Τώρα,στο γέρμα της ζωής,μεγάλωσε η προσδοκία,
΄Ερωτα δυνατό κι αγάπη πλέρια να γευτώ,
ατόφια και ειλικρινή, στων χρόνων μυρωμένη τη μαγεία!!
(11-3-14) Αναστασία Κανελλάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου