ΜΥΡΜΙΓΓΙΔΗΣ ΠΑΝΟΣ "ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ " Απόσπασμα

   Όταν φεύγει ο έρωτας, έρχεται η νύχτα. Η αθώα συγκατάνευση της  βραδινής μελαγχολίας δεν μπορεί με τίποτα να μας καθησυχάσει. Η μοναδική παρηγοριά είναι πάντα εικόνες, χαραγμένες στο μυαλό ή σε ένα φτηνό λουστραρισμένο χαρτί. Η λαγνεία του χτες .που κρύβει μέσα του όλους εκείνους τους παιδικούς και εφηβικούς έρωτες που έρχονται και φεύγουν. Τα πρώτα φιλιά και τις αθώες βόλτες στις κοντινές παραλίες. Η πιο όμορφη σκέψη που μας αποτραβάει για λίγο.Τα πρώτα χρόνια, οι πρώτες μέρες είναι ό,τι πιο ζεστό και επίπεδο, χωρίς ανηφοριές, που θέλουμε πάντα να θυμόμαστε, και δεν γερνάει ποτέ. Και μετά τα επόμενα, το πιο ώριμα, τα δύσκολα.Και το χαρούμενο τελείωμα που φανταζόμαστε γι αυτά είναι τόσο ουτοπικό, σαν εκείνα σαν εκείνα τα όνειρα που, όσο και να προσπαθείς να τα ξαναδείς, δεν γίνεται τίποτα. Ισως μόνο αν είσαι αρκετά τυχερός να τα δεις σαν μικρογραφία το επόμενο βράδυ, αλλά και πάλι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.Παρά μόνο η γεύση του που θα παραμείνει αναλλοίωτη.

Απόσπασμα από το έργο « Δια πυρός και ζωής» σελ 13