ΠΟΔΑΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ "Μην φεύγεις "

Το όνειρο

Αντάμωσαν και πάλι οι δρόμοι μας

και τούτο το βράδυ

Γέμισε με φως η κάμαρη μου

ένιωσα σαν να ξανά βρήκα το φως της ευτυχίας

εκείνο που φωτίζει τους αδιάβατους δρόμους

της ψυχής μου

Φέρνοντας το χέρι

πίσω από το αυτί

για να τινάξει

την θάλασσα των μαλλιών της

ένιωσα σαν εκείνα τα πελάγη

που τα καλεί κάποιος ωκεανός

να τα βάλει στην δική του αγκάλη

Σαν με κοίταξε δειλά όχι στα μάτια

αλλά με εκείνο το ακαθόριστο βλέμμα

που είχε κάθε φορά που μου έλεγε σε θέλω

ένιωσα σαν τα ψηλά βουνά που θέλοντας

να φτάσουν στον ουρανό τρυπάνε τα σύννεφα

και χάνονται στο όνειρό τους

Την ώρα που πλησίασαν τα χείλη της στα δικά μου

το άρωμα της ανάσας της με γονάτισε

ένιωσα σαν τον προσκυνητή εκείνο

που παρακαλά για συγχώρεση τον δημιουργό του

ξέροντας την μεγαλοψυχία του

Όταν χάθηκα την αγκαλιά της

και αποκτήσαμε μια ψυχή

γέμισε με δάκρυα κάθε πόρος μου

ένιωσα σας εκείνο το απροστάτευτο λουλούδι

που βλέποντας την καταιγίδα να πλησιάζει

τεντώνεται γελώντας τον θάνατο

για τις δυο πρώτες σταγόνες ζωής

Και όταν χώρισαν και πάλι οι δρόμοι μας

και τούτο το βράδυ

κοίταξα στα βάθη της καρδιάς μου

για να δω την ρίζα της αγάπης σου

ένιωσα τότε σαν άγγελος

που η αγάπη τους είναι ατελείωτη

τόση είναι και η δική μου

Κάπως έτσι αρχίζει

και τελειώνει το όνειρο μου

Γιατί έφυγες ;

< Τα ερωτικά >       

12/03/2014 Σ.Π