Σε βρεγμένες στράτες
κάτω από παγωμένες στέγες
κάπου εκεί
σ’ απροσδιόριστες μορφές
πίσω απ’ τα νοτισμένα τζάμια
κάπου εκεί
στο ξύλινο τραπέζι
και τα πολυκαιρισμένα σκεπάσματα
κάπου εκεί
απ’ το χαμόσπιτο
ως και τα μολυβένια σύννεφα
κάπου εκεί
δειλά μα σταθερά
κυοφορείται ελπίδα.
Αιώνες τώρα
σε τεχνικό κέλυφος κλεισμένος
στο βραδινό νανούρισμα της μάνας
τα γεννητούρια της ελπίδας,
τα δικά σου γεννητούρια
καρτερικά προσμένω.
γιώργος θ. τζιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου