ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ "γραφής.. ανάγνωση. . ."

Σκέπη σου ανταύγειες χρυσές και δασωμένες

στου ήλιου το χάϊδεμα πυκνά απαλά μετάξια πόθων

ριχτών σε προσμονής ανάλαφρα γλυκειά αδημονία 

γερτά σ’ αινίγματα φιλιών σ’ απόσκια γκρέμνα

Ήλιος λευκός χιονιού το φως σου και κεντά μου

των αματιών τις κόρες κυματίζουν

πουλιά στα ξέκλωνα των τραγουδιών βραχιόνια

κινούν αγρίμια ροβολούν ροές αιμάτων σ’ ακροπήγια

αχνοβολούν λιωτοί των πάγων οι λαιμοί κι οι κόρφοι

Του θάμπους αγκαλιάζει μέθη οροσειρές

λαγκά ρουμάνια πεταρίζει

αητόπουλο μοναχικό ο στίχος κι ακλουθά σου

στο πέρα μακρινά στραμμένο βλέμμα που όσο

τη φλόγα της σαΐτας του κεντά μου τόσο

δριμώνει μέσα μου η ανάσα σου και λάσσει

άτι δετό στ’ αφρόχειλο του νου της πεθυμιάς ο κόμπος

Ανεμοκύκλι ανάστροφο απ’ ονείρου

νέφη στα χείλη τ’ ανοιχτά σου άλικα πυκνώνει πόθων

κι ανάρια πλέκοντας ανθούς φιλιών γιορντάνια 

στη δίνη του ψιθύρου σου αβρά βουλιάζει. 

α. ζ. 9/3/2013