ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ " tête-à-tête με μια ηρωίδα "

Επεξεργασία φωτογραφίας  Μαρία Συροπούλου 

Who is that lady you're taking pictures of?
Ενας ξένος ξανθός επισκέπτης με φιλοπερίεργο ύφος κι ορθολογισμό στο βλέμμα θα εκτιμούσε μια ρεαλιστική και σύντομη φράση ως απάντηση.Ας πω μόνο ότι υπάρχει ένα όριο τρόμου,απέναντι στη συντριπτική υπεροχή του αντιπάλου πάνω από το οποίο όλοι οι στρατοί, όλοι οι άνθρωποι χάνουν την επιθυμία να αγωνίζονται, παύουν να αντιστέκονται κι αποφεύγουν τον πόλεμο. Εδώ υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που μετακίνησαν το όριο.
Κρατώ για μένα τις άλλες σκέψεις κι αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο στο παλιό λιμάνι της Μυκόνου να τους περίμενε άραγε η Μαντώ,οπλισμένη σαν άντρας κι αρχηγός της φρουράς του νησιού της.Εκεί κοντά που είναι σήμερα το άγαλμά της;Εκεί πού περνάει τώρα η νεολαία αλλά δε γνωρίζει για να ακουμπήσει έστω μια ματιά;
Η Μαντώ,που θα μπορούσε να είναι μούσα των ποιητών και στολίδι των αστικών σαλονιών, έσφαζε εχθρούς κάτω στο γιαλό.Πού χωρούσε να κατοικήσει όλο αυτό το θάρρος μέσα στο λεπτό κορμί αυτής της καλλονής;

Με δυσκολία βρίσκω γυναίκες στην παγκόσμια ιστορία που να μπορούν να σταθούν δίπλα της χωρίς να ξεθωριάζουν.
Στόφα αληθινού επαναστάτη,κόντρα σε όλα τα στερεότυπα,άφοβη.Σπουδαίος μαχητής, μια και μοναδική γυναίκα που κατέκτησε αξίωμα αντιστράτηγου.
Μόνο που δεν ήξερε να κρατά καλό λογαριασμό για τον εαυτό της .Ολα τα κατέθεσε για το όνειρο.
Ούτε γνώριζε πώς να προστατευτεί από τα φίδια που το σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν παίρνουν μέρος σε μάχη.Κρύβονται στην άκρη στα χορτάρια μέχρι να καταλαγιάσει η βοή και περιμένουν όταν βγεις αποκαμωμένος για να καταφέρουν ύπουλο δάγκωμα εκεί που μπορούν να σε φτάσουν ,χαμηλά στα πόδια.
Επίμονο γαλάζιο,τύλιγέ τη τουλάχιστον εσύ, όπως τότε στις μάχες που σαν πέπλο την σκέπαζες για να τη γλιτώσεις απ'τις σπαθιές του εχθρού.