 |
| Debbie Bein - generation gap |
Ξορκίζω της ψυχής μου το μαύρο.
Προσπαθώ να ενσαρκωθώ το ροζ των σκέψεών σας
και το λευκό που δικαιωματικά σας ανήκει
λόγω των άσπιλων και αμόλυντων τρόπων σας.
Παλεύω να αποτινάξω κάθε τι άρρωστο και μηδενιστικό
γιατί σύμφωνα με τις σοφές σας διδαχές
άρρωστο και μηδενιστικό είναι ο,τιδήποτε
θέτει σε αμφισβήτηση την υπέρλαμπρη αισθητική σας.
Ναρκώνω τη φαντασία μου.
Για σας τα οράματα είναι κατακριτέα,
ταιριάζουν μονάχα σε αλαφροΐσκιωτους και σχιζοφρενείς.
Σκουπίζω το δάκρυ μου και σιωπώ.
Λέτε πως οι φωνές και τα δάκρυα
οξύνουν το μεταξύ μας χάσμα.
Μιμούμενος το δικό σας υποκριτικό μειδίαμα
αλήθεια ! ωραίο το δικό σας προσωπείο
κάνω το παν για να κερδίσω
τη ζωτική για το σωφρονισμό μου εμπιστοσύνη σας
και την ανέμελη και γλυκιά σας παρέα.
Συμμερίζομαι τις ελπίδες σας .
Βυθισμένοι στη δική σας αέναη μακαριότητα,
χωρίς να δράσετε και να σκεφτείτε σοβαρά
(εξάλλου που καιρός για τέτοια)
θα βρείτε την πολυπόθητη λύση.
Για λίγο -έστω για μια στιγμή- θα γιορτάσω κι εγώ μαζί σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου