Epikouros Sofista " ρυτίδες "

Στις άγνωστες γυναίκες που ομόρφυναν την ζωή Κοιτάζω το όμορφο πρόσωπο σου έτσι όπως γέρνει ελαφριά στον ωμό σου σε ένα ταξίδι ήρεμων ονείρων, και συλλογιέμαι πως αγαπώ τα μάτια σου γιατί μέσα από αυτά ταξίδεψαν τα όνειρα μας, αγαπώ τα χείλι σου που ενέπνευσαν κουράγιο στην περιπέτεια της ζωής μας, αγαπώ τα μαλλιά σου γιατί έδωσαν περιεχόμενο στο χάδι, μα πιο πολύ αγαπώ τούτες τις μικρές ρωγμές που σμίλευσε η ζωή στο πρόσωπο σου. Αγαπώ αυτές της όμορφες ευγενικές γραμμές που μέσα τους κουρνιάσανε τα πάθη. Αγαπώ αυτά τα μονοπάτια που χάραξαν στο πρόσωπο σου συντροφικές διαδρομές αγάπης. Αγαπώ αυτά τα ανεπούλωτα αχνάρια της ψυχής σου στο αφήγημα του χρόνου Αγαπώ αυτές τις μικρές πτυχές που υγράνθηκαν με αλμύρα θλίψης και μεγαλόψυχης συγγνώμης. Κλείνω τα μάτια Χαϊδεύω το πρόσωπο σου και νοιώθω την παλάμη μου μια οθόνη αφής που παίζεται επάνω της το έργο της ζωής μας. Αγαπώ τις ρυτίδες σου γιατί είναι η εικόνα μου στο πρόσωπο σου