ΚΟΡΟΜΑΝΤΖΟΥ ΕΥΔΟΞΙΑ " Ποιητής σε στίχους εκατό! "

Είπα μιά μέρα : «Ας γίνω κι εγώ μιά ποιητής!» Ποίημα ας γράψω, κατεβατό! Αφού τόσοι και τόσοι το μπορούν , γιατί όχι και εγώ;

Έκατσα κι έγραψα σε στίχους εκατό (μα , τι Ποίημα κι αυτό!) για την ζωή, τον θάνατο, τον πόλεμο, το μεταναστευτικό. Για έναν έρωτα που δεν μου’ κατσε κάποιο βράδυ, πριν καιρό… Για τον ήλιο που ήταν τότε να ΄βγαινε σ΄ ενάμιση λεπτό! Για το βαθύ σκοτάδι (πολλά σύννεφα γύρω μου θαρρώ…). ΄Εγραψα για τον γείτονα τον άθεο. Για τον θεό. (Εννοείται χωρίς ρίμα! σε πεζό!). Για την γωνιά , στου δρόμου το στενό… Για το φανάρι του αμαξιού μου που δεν ανάβει! (΄Αραγε τι να σημαίνει αυτό;). ΄Εβαλα κι ένα ερώτημα υπαρξιακό! Τι ποιητής θα ήμουνα χωρίς να έθετα έστω, έναν προβληματισμό! (Αν πάλι αυτό δεν γίνει αντιληπτό απ΄ το κοινό, ως ποιητής, τι θέλω δηλαδή να πω, θα φταίει στα σίγουρα το μικρό τους το απαίδευτο μυαλό…)

Για όλα όσα θα χώραγαν σε στίχους εκατό, Κάθε μου φράση έγραψα κι ένα άλλο σκεπτικό ! Μήπως έτσι μέσα σε ποιητές μπορέσω και χωθώ! Μια απλή κοπέλα, σαν εμένανε … Δηλαδή … Εγώ! (7/10/14)