ΑΝΥΦΑΝΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ "Ασύμμετροι Κόσμοι "

Εκεί που αχνόφεγγε η μέρα

οι σκιές απαρατήρητα σμιλεύουν τις ελπίδες

και μια εκκρεμότητα γοργά αναπνέει.

Πόσα υγρά πταίσματα στέγνωσαν

έξω από βιτρίνες αυθεντικών αντιγράφων;

Πόσες συσσωρευμένες έννοιες

απαγγέλουν παράφορες εκπλήξεις;

Επεξεργάζομαι αυτά τα διάφανα πορτραίτα

ελπίζοντας πίσω από το ασφυκτικό «είναι»

σ’ αυτά τα μικρά περιθώρια – σ’ αυτούς τους

πρώτους ψιθύρους ζωής.

Ανακαλύπτεις, κάθε που ανοίγεσαι

στη μυρωδιά απόμακρων εικόνων

μιας κεντημένης αφής

που απλώνεται σε κάμπους αγριόχορτων.

Και κει, δεμένος στο ανέφικτο

Φυτρώνουν τα πιο όμορφα κενταύρια.

Ατέρμονο ταξίδι ο έρωτας

με φάρο τα μάτια.

Ανοιγοκλείνοντας το φως

σε όλα τα ασύμμετρα του κόσμου

λίγο πριν γίνουν ένα.

«Ζήσε!»

«Ζήσε μ’ όλες σου τις αισθήσεις», σου αποκρίνεται.

«Η λογική είναι για τους νεκρούς,

για τους ηττημένους.»