ΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΓΙΩΤΑΚΟΥ "Και πάλι πέτρινα χρόνια;"

Δυστυχώς ζούμε σε καιρούς ανυποληψίας και κατάπτωσης ιδεών. Εκπληττόμεθα, αγανακτούμε φωνάζουμε, αλλά το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι οι φωνές μας να χτυπούν εις «ώτα μη ακουόντων». Όλοι οι βολεμένοι ποικιλοτρόπως, σε θέσεις πλούτου και χλιδής, έχουν εδώ και καιρό κλείσει τα αυτιά τους στις φωνές και τις διαμαρτυρίες όλων αυτών που υποφέρουν, που πονούν, που η δυστυχία, με την πιο άσχημη μορφή της χτυπά στιγμή, στιγμή και βασανιστικά την καθημερινότητά τους. Αλήθεια ποιος σκέφτηκε θαρρετά όλους αυτούς που λιμοκτονούν και από περηφάνια δεν το λένε; Ποιος σκέφτηκε την οικογένεια που πετάγεται από το σπίτι που μένει γιατί δεν πλήρωσε κάποια ενοίκια; Ποιος σκέφτηκε τι εικόνες συσσωρεύουν τα παιδιά, όταν δουν τα πράγματά τους πεταγμένα στο δρόμο; Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά; Θα μείνουν σταθερά στις αρχές που ίσως πήραν από τους γονείς τους ή θα μετατραπούν σε ανθρώπους που θα θέσουν στη ζωή τους σαν στόχο το πώς θα εκδικηθούν όλους αυτούς που μαύρισαν τα παιδικά τους χρόνια; Ποιος είπε σε όλους αυτούς τους τρανούς της γης της Ελληνικής πως θα μας φέρουν και πάλι στα πέτρινα χρόνια; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να ασχημονούν εις βάρος ανθρώπων μη δυναμένων να τους αντιμετωπίσουν; Και μπαίνουν μέσα στο κοινοβούλιο και ασχημονούν όλοι και υβρίζονται και χυδαιολογούν και μετατρέπουν τον ιερό θεσμό της Δημοκρατίας μας σε ένα άσυλο ατόμων αλλοφρονούντων και τι φοβερό! Διαμαρτύρονται τινές εξ αυτών ότι ο μισθός τους είναι μισθός αποτελούμενος από ψίχουλα. Τι αίσχος! Τι οδύνη για όλους που πληρώνονται με 550 ε, το μήνα ή και ολιγότερο και όμως έχουν να θρέψουν παιδιά ή και γέροντες γονείς , που πρέπει να πληρώσουν όλα όσα το Ελληνικό κράτος σου ζητά να πληρώσεις και είναι αδύνατον να ξεφύγεις από τη μέγγενη αυτή; Και η τραγικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Σε μεγάλο Ξενοδοχείο, πολυτελείας Ξενοδοχείο, που τα χαλιά τα χειροποίητα στολίζουν όλο το χώρο, που οι τεράστιοι πολυέλαιοι δημιουργούν μαγευτικές σκηνές γύρω σου, που τα πλατώ με τα παντός είδους πανάκριβα και εξωτικά εδέσματα πηγαινοέρχονται προς τέρψιν των αδηφάγων συνδαιτημόνων και όλοι τα απολαμβάνουν λες και ήρθαν από τη δική τους κουζίνα...και έξω από εκεί η τέλεια αντίθεση. Άνθρωποι ρακένδυτοι, νηστικοί, σκεπασμένοι με μια τρύπια κουβερτούλα που προσπαθούν να κοιμηθούν για να ξεχάσουν τη δυστυχία τους, την απελπισία τους, την πείνα και το γουργουρητό των εντέρων που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους απαλούς ήχους του πιάνου που ακούγονται από μέσα. Τους βλέπεις και ραγίζεται η ψυχή σου. Και τους βοηθάς, όσο μπορείς. Πόσο όμως και για πόσο χρόνο και πού θα τους ξαναβρείς, αν δεν περάσεις από εκεί; Φεύγεις και η καρδιά σου σπαρταρά από τον πόνο και τα βασανιστικά ερωτηματικά. Πού είναι το κράτος Προνοίας; Πού είναι η Εκκλησία για να βγει στους δρόμους και να μαζέψει τα απομεινάρια της ζωής; Γιατί δεν διαθέτει την ακίνητη περιουσία της για να στεγαστούν όλοι αυτοί που για κρεβάτι τους έχουν το παγκάκι, αν το βρουν και αυτό, και το τσιμέντο που κουρελιάζει το κορμί και για οροφή στο σπίτι τους, που δεν το έχουν, τον ουρανό που πότε τους καλοδέχεται με τον καλό του τον καιρό και πότε τους κυνηγά με τις βροντές και τις καταιγίδες;. Ξύπνα βουλή Ελληνική! Ξύπνα Εκκλησία που σε πιστεύω! Ξυπνάτε και πάρτε θέση για όλους αυτούς που υποφέρουν! Αρκετά ως εδώ η εσχάτη ταπείνωση! Αρκετά τα κλειστά σας αυτιά. Ανοίξτε τα και ακούστε τις φωνές των ανθρώπων αυτών που τώρα ίσα, ισα που ακούγονται και σκεφτείτε καλά πριν οι φωνές αυτές μετατραπούν σε Ερινύες που θα σας κυνηγούν και κανείς, ούτε τα λεφτά σας θα μπορέσουν να σας σώσουν...Καιρός για σκέψη! Καιρός για δράση, γιατί «ΣΚΛΗΡΟΝ ΤΟ ΕΜΠΕΣΕΙΝ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΘΕΟΥ ΖΏΝΤΟΣ!! (Δεν θέλω με το κείμενο αυτό να ταχτώ υπέρ του ενός ή του άλλου. Θέλω απλά να τονίσω ότι η αδιαφορία πολλών, που έχουν σχέση με τα κοινωνικά θέματα, έφτασε και άγγιξε τα ακρότατα σημεία της αμοραλιστικής διάθεσης. Αυτό όμως είναι δείγμα απάνθρωπης συμπεριφοράς που για μας, σαν έλληνες που είμαστε, δεν αρμόζει. Ας ξυπνήσουν λοιπόν όλοι για το καλό όλων και το δικά τους σίγουρα!)