 |
Ο «τρόπος», είν΄ το «εύκολο»… προτίμησα τον κόπο!
Και πόνταρα στην προσμονή, σ΄ ανάσες και σ΄ αγώνα.
Ίνα στην ίνα να δεθεί, λευκό να έχει χρώμα.
Έχει φτιαχτεί με υλικά… βαριά και με μεδούλι.
Είναι ο κόσμος μου αυτό… κι όλη η ύπαρξή μου!
Κομμάτια κι αποσπάσματα… το έργο της ζωής μου!
Παράσταση εκπληκτική… το σκηνικό «υπάρχω».
Κι όλοι τριγύρω αμέτρητοι, κομπάρσοι για το έργο!
Μα το φινάλε μυθικό και μόνη εγώ στο πάλκο…
Μαζί σιμά, ότι άγγιξα και πέταξα με βία…
ότι έσπρωξα και έδιωξα … στο πάτωμα χαλί.
Ότι ένοιωσα και χάραξα… έργα ζωγραφικής.
Μες την ψυχή και μες το νου, τρελό χορό, οι ίνες.
Αυτό το κουκούλι «είμαι εγώ»… δε θέλει βιασμό!
Δε το μοιράζομαι ποτέ… δε το 'χω για «παζάρι».
Κι αν πεταλούδα γεννηθεί… εγώ θα της το μάθω…
πως είναι να πετάς ψηλά, κανείς να μη σ αγγίζει!
Κι η ομορφιά της θα φανεί, όταν αποσυρθώ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ Σ.ΠΕΤΚΑΡΗ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου